Liter. Jaargang 16

[p. 32]

Koos Geerds
mal van michael^*

1

moe lijk je me michael en ontdaan
als een aan land gekropen drenkeling
die de schemer van de oceaan
uit voorzorg om zich houdt

als de weeën volbracht zijn
rest de leegte van inkeer
testruimte van exegese
met schoongewassen handen

wat elders door moet gaan
voor jouw ultieme gestalte
wat valt van hem nog prijs te geven
wat te verwachten aan betekenis
verdwaalde franciscaan
slaapwandelend aanwezig

oorsprong en spiegel van zijn beeld
beken jezelf tot nieuw vermoeden

* Deze reeks is geïnspireerd door het ‘negatief’ van het beeld De glazen engel van de kunstenaar Herman Lamers. Dit beeld werd in juni 2010 in Zwolle op de Grote Markt geplaatst. De ‘mal’ van het beeld kreeg, onder de titel De virtuele engel, een plek in beeldentuin Anningahof, eveneens te Zwolle (Berkum). De verzen 1, 4, 8 en 9 vindt u hier in de papieren Liter, de overige verzen leest u op www.leesliter.nl.

[p. 33]

4

jij hebt het peinzende en wetende
van de bereisde geest die door geen enkel feit
verrast kan worden of verleid
odysseus op het strand van ithaca
jood aan de einder van zijn diaspora

daarom doet men daarginds maar met jou
het is beslist te gek en gaaf
om een uit glas geknipt model
heel even na te staan

hoe past jouw mal een ingebeeld figuur
hoe schik je het in jouw bedoeling
wie is het die jij observeert
met welk gezichtspunt val jij samen

bevrijd jezelf van je verveling
negeer de holheid van het commentaar
laat niemand over jou regeren
die ooit de draak de hel injoeg

ontvouw je machtige vlerken
sta op en schitter michael
laat heel die markt vol dwazen sidderen

[p. 34]

8

jij bracht het licht die allereerste dag
en liet het zozeer samenvallen met het woord
dat het geen hemellichaam nodig had

en toen de eeuwige zich bukte in het stof
om zijn gelijkenis uit klei te kneden
had jij mannin al in je kop

jij zette cherubs voor de hof
jij liet de watervloeden los
jij was bij abraham te gast
jij was de engel die met jacob worstelde
jij sloeg egyptes eerstgeborenen
jij zette bileam schaakmat
jij was elia's bliksemschicht
jij was het zwaard van mordechai
gaf vleugels aan de makkabeeën

jouw ster wees eens de weg naar bethlehem
jij was de mensenzoon tot schild
jij sprak hem moed in voor het kruis
jij joeg de wachters van zijn graf
jij was zijn lichtspoor naar de hemel

wat sta je daar bewegingloos en stom
jij die met pavarotti's stem zult uitbazuinen
dat eindelijk het jongste uur is aangebroken
die met jouw vuur de aarde weg gaat smelten
en zelfs de nekslag aan de dood toebrengt

wat bied je mij dat ik dit zo beschrijf
het onder ieders ogen breng
jou aan de anonimiteit ontruk
ben je niet vreselijk blij met mij

[p. 35]

9

kon ik maar weten wie ik voor jou ben
dan stonden wij niet afgebakend
was er geen wand tussen ons in
en jij hernam je door mijn blik

dan keek ik naar een mens met wieken
opademend in zijn cocon
en op het punt zich te verliezen
in roekeloze levensdrang

wij daedalus en icarus ineen
het glorend daglicht tegemoet
bevrijd van ons dilemma

door jou in mij onszelf verliezend
zou dat voor onze incantatie
geen treffend motto kunnen zijn