Liter. Jaargang 16

[p. 33]

Peter Swanborn
Gedichten

Bij het schillen van een peer

De krant heb ik van de mat gepakt en half aangekleed
sta ik in de keuken. Winterregen slaat tegen het raam.
In mijn linkerhand een peer, in de ander een mes dat

onder de huid glijdt, omlaag langs de zachte ronding
van een heuvel naar de bedding in het dal. Het wrikt
met gemak het slot, opent kamer na kamer, kerft zijn

naam in het vlees, dringt diep in het huis. Daar staat
een boom in bloei. Het mes schiet uit. Op het aanrecht
valt een tak. Witte bloesem regent op het winterraam.

[p. 34]

Tabula rasa

Om drie uur 's nachts sta ik op om een slok water
te drinken en staand voor het raam, denk ik: hier
heb ik eerder gestaan, denkend hier heb ik eerder

gestaan. Een man kijkt me aan, zijn haar overeind,
de ogen verward. Als ik vraag wie hij is en of ik hier
eerder, lost hij op in het eerste blauw van de dag.

[p. 35]

Museum

Op ooghoogte staat een stad in brand. Een man
kijkt niet om, vlucht alleen de bergen in. De vrouw
blijft achter, zout kruipt langs haar benen omhoog

als armen gebaren. Ze wil iets zeggen over jaren
van droogte, een afspraak met het lot moedwillig
vergeten, maar haar stem lost op in de stilte van

de zaal. Een deur zwaait open. Het is tijd, heren.
Vader pakt mijn hand. Een laatste blik over mijn
schouder. Rode wolken en een vrouw in nood.

Voorjaar 2013 verschijnt van Peter Swanborn de bundel Het huis woont in mij bij Uitgeverij Podium.