Liter. Jaargang 15

[p. 26]

Menno van der Beek
Gedichten

Veerman

Aan de rivier, staan wachten tot de pont komt,
niemand heeft haast, rustig de boot op wandelen,
en halverwege komt een man om geld;

een klein bedragje. En je krijgt een bonnetje
maar dan pakt hij je beet. En loopt het uit de hand
want je begint te worstelen. En hij gebruikt geweld.

En het gevecht duurt lang, maar niemand lijkt te winnen.
Wie ben jij? hijg je, maar hij heeft geen zin

in praten. Als je eventjes niet oplet
slaat hij je mank. Je laat niet los. Hij zegt:

Oké, je hebt gewonnen. En je hinkt aan land
en je begint een heel nieuw leven aan de overkant.

[p. 27]

Grote beer

Hij was mijn klok. Hij rookte sigaretten
en tussen dunne grijze slierten stond hij zelf,
op vaste tijden een klein vlammetje

achter zijn linkerhand. Er werd niet veel gezegd
maar ik heb goed gekeken. Hij had wel
rokende zachte grote warme handen.

En nu is hij de Grote Beer. Gisteravond,
toen ik boven de Rotte op de brug stond,

stond hij achter en boven mij. Ik draai me om
en zie hem staan. Ik kan misschien wel zonder die

twee blauwe ogen in mijn rug. Maar liever niet.

[p. 28]

Tombstone blues

We hebben maar een korte wandeling
want hij zou bijna éénentachtig zijn geweest
en heeft dus alle tijd, maar ik ben nog onrustig

en één van ons moet het gesprek beginnen
want het is hoogstens een paar honderd meter
stil en voorzichtig lopen tussen knotwilgen.

‘Ik heb een nieuwe pen gekregen,’ zeg ik:
hij glimlacht en hij knikt en hij verslikt zich:

zijn blauwe ogen worden groot. Hij haalt diep adem
en houdt die lucht vervolgens vast. Als het tabaksrook was

zou het ontspannen straks naar buiten kringelen
maar nu staat alles stil. Ik kus hem op zijn voorhoofd

en loop dan door. Ik heb een nieuwe pen
maar ik schrijf elke keer dezelfde dingen.