voorbeeld leuk om boven een kast met christelijke films ‘Holywood’ te zetten, maar ik voel me als lezer beledigd als de schrijver me de woordspeling uit de doeken doet.
De Giers roman heet Nineve en verwijst daarmee naar Jona, de profeet die met zijn dwarse kop tegen Gods bevel inging en daarna hardhandig herinnerd moest worden aan zijn opdracht. Daan is ook zo'n dwarskop: hij verlaat het veilige evangelische wereldje, waarin hij niet meer kan ademen en vertrekt naar Utrecht. Niet om, zoals Jona in Nineve, het oordeel aan te zeggen, al zit er misschien toch wel onbewust een beetje gepreek in het introduceren van christelijke films in een videotheek en in het gebruiken van de Opwekkingsbundel als grondstof voor popsongs.
Het afstand nemen van een christelijk nest is al eerder tot romanthematiek gekozen, maar omdat het hier niet gaat om het orthodox calvinisme, deed De Gier me niet denken aan bijvoorbeeld Maarten 't Hart. Eerder aan Paulo van Vliet, die afscheid nam van de Jehovah's Getuigen. Maar De Gier is veel milder dan Van Vliet en zijn karakters zijn geloofwaardiger.
Daan heeft nooit helemaal gepast in zijn evangelische omgeving: ‘Ik had me nooit erg op mijn gemak gevoeld bij de uitbundigheid waarmee de lofprijzing gepaard ging, de gesloten ogen en uitgestrekte handen, het gekreun en geprevel en gesnik.’ Hij ontvluchtte die wereld toen die hem zijn vriendin Esther afpakte. Later komt hij haar weer tegen, met haar man, die dan werkzaam is bij ‘Hemel tv’.
Daan zal nog verder de wereld in moeten. Hij wordt bekend als popmusicus en gaat op tournee met zijn band. Uiteindelijk verliest hij ook zijn bandleden en blijft helemaal alleen over.
Nou ja, niet helemaal alleen. In de proloog en de epiloog is hij samen met Jezus, met wie hij in een ‘bloedrode’ Cadillac rondtoert. Het lied bij het op een na laatste hoofdstuk vertelde het al: ‘There's still a few I love / And there's a lot I'm tired of / Wish you'd offer some perspective from above’.
Dat perspectief wordt hem uiteindelijk ook geboden. Jezus neemt hem mee naar een berg. ‘Hij gebaart bezield om zich heen, naar de bergen, de cipressen, de glinsterende baai, de eindeloze kluwen staal, glas, hout en beton die zich van het water uitstrekt tot aan de horizon om al het krioelende leven daar beneden een schijn van orde en veiligheid te bieden.’
Het uitzicht is niet de hemel, maar de aarde. Daar moet het gebeuren. En Daan zal moeten beslissen wat hij op deze aarde wil.
Nineve is een roman waar best het een en ander op aan te merken is, maar het is een fris debuut van een schrijver die niet bang is om een hoge gooi te doen. Ik ben benieuwd naar wat dat nog meer gaat opleveren.
Rick de Gier, Nineve. Brandaan, Barneveld 2011. 168 blz., €19,95. Met soundtrack-cd van Ponoka: Outtakes from the Revival Songbook.
Teunis Bunt
Auteursrechtelijk beschermd