Liter. Jaargang 14

[p. 36]

Menno van der Beek
Gedichten

Voorzanger

Vlak voor mij is er iemand in de douche
daar waar de wasbak is. En waar de spiegels zijn
tegen de deurtjes van het plastic medicijnkastje

onder het gele licht. En hij moet hoesten
met een wit hemd aan. Hij zal bezig blijven
tot hij geschoren is. Waarbij hij zich zal snijden.

Het linkerdeurtje klemt. Achter zijn blauwe ogen
staat de aluin, die langzaam roze wordt

en waarvoor hij wil zingen, hoofd iets achterover,
het mesje op de keel. Als hij niet alle woorden weet

dan maakt hij toch geluid, zonder zijn tong:
wat niet gezegd kan worden wordt gezongen

maar ik wil in de douche. Dan houdt hij op met hoesten.

[p. 37]

Slotakte

U hebt uw lichaam nog. U zit op het terras,
iets onderuit. Uw longen en uw hart willen
met rust gelaten worden, maar u hebt bezoek

en het is zomer. En ik vind het lastig
dat u niet rookt. U hebt de blik van iemand
die net verschrikkelijk zijn vingers heeft gebrand.

U hebt nog wekenlang te gaan. En u weet ook
dat het niet anders wordt. Ik hoop dat u

nog ergens sigaretten hebt. En dat wij dan
misschien, zo gauw het donker wordt, achter de vijver

vannacht gloeiende puntjes kunnen zien
en dat u morgen dan bent opgegaan in rook.

[p. 38]

Requiem

Bezoek de doden: wie op de begraafplaats komt
en in het grind gaat zitten, wordt niet onderbroken
en wie zijn mond kan houden hoort de bomen -

als het geen winter is, want dan vallen ze stil
en glimmen ze onaangenaam en zwart
en moedeloos en hard, met weinig te vertellen.

De lente helpt niet, want het is geen lente -
als het niet donker is, als je nog niet te laat bent

kun je de grafsteen lezen. Als je iets terug zegt
mogen je woorden rustig even blijven hangen.

De wortels liggen diep. De capillaire krachten
blijven de hele tijd, terwijl jij zit te wachten

het werk doen om straks weer te kunnen ritselen
waar jij dan naar kunt luisteren. Als je hier dan nog zit.