Liter. Jaargang 14

[p. 8]

תירחש תליפת

.םלוֹעהָמֵ הזֶ תאֶ חקַתּׅ לאַ
.םלוֹעבָּ הזֶ תאֶ ילׅ ריאּשְׁתַּ
תאֶ הזֶּהַ ןוֹלּחַבַּ ילׅ ריאּשְׁתַּ
,הּלָּשֶׁ תזּהַ הנָידׅעֲהָ העָוּנתְּהַ
לשֶׁ ןוֹשׁארׅ רוֹא םעׅ העָינׅמְ
העָוּענְ ,תחַאַ ןהֶבּ תירׅחֲשַׁ
,הָירֶחֲאַ תסֶפֶּטַמְהַ העָוּנתְּהַ תאֶוְ .תירׅכָּבַּ
הּלָּשֶׁ הזֶּהַ ףעַפְעַהָ תאֶ ילׅ ריאׅשְׁתַּ .דיָּהַ ףכַּ ,עַוֹרזְּהַ לשֶׁ
רוֹאבָּ טעַמְ טסָוּמ וֹתוֹא ילׅ ריאׅשְׁתַּ .םלָוֹעהָ וֹתבְּ
המָאַהָ תאֶ םגַּ ילׅ ריאׅשְׁתַוְ .ןוֹליוׅ ירֵוֹחאֲמְ ,רַהָ
תאֶוְ .תרֶרֶוֹס ,תחַאַ הרֶעֲשַׂבְּ ,תקֶבֶאֱנֶּהַ ,הּלָּשֶׁ תזּהַ
תוֹצקְבּׅ ,הּתָוֹוּלַלְ ,רוֹחאָמֵ האָבָּהַ המָיהׅדְמַּהַ העָוּנתְּהַ
,הּלָּשֶׁ תוֹרעָשְּׂהַ תאֶוְ .תרֶזֶ הָירֶחֲאַוְ ,העָימׅקְ
,תוֹספָּתְנׅ דוֹע תוֹבּרַ םינׅשָׁ ,ריאׅשְׁתַּ
.טרֶסֶבְּ ,ושָׁכְעַ דעַוְ זאָמֵ
.רשָׁפְאֶ םאּ ,בהָהַ תאֶ ריאּשְׁתַוְ
,תזּהַ רהַהַ ןרֶקֶ תאֶ ריאּשְׁתַּ
וֹתּ לאֶ םינׅשָׁ יפֵלְאַ רבָכְּ תלֶפֶוֹנּהַ
,הָידֶשׁ יחֵלְפּׅ ינֵשְׁ ןיבֵּ .תיפּׅלְאַ הּתָוֹא
הכָכָּ ילׅ ריאּשְׁתַּ .דימׅתָלְוּ תחַאַ
,דימׅצְתַּ .הפֶיָ ,כּהַ תאֶ
.רוֹאהָ וֹתּ לאֶ להַ
.הּלָּשֶׁ הזֶּהַ ושָׁכְעַהָ וֹמכְּ
.רוֹהטָּהַ רקֶבַּ

[p. 9]

Ochtendgebed

Pak het de wereld niet af.
Laat het daar liggen, voor mij.
Laat het voor mij in dit raam liggen,
dit tedere gebaar van haar,
zoals zij bij het eerste ochtendlicht
een duim verroert die in het kussen
steekt. En de klimmende beweging erachteraan
van de arm, de hand. Laat dat ooglid van haar liggen,
voor mij. Laat het zo, iets toe, in het zachte licht, achter
het gordijn. En laat ook haar ene middelvinger liggen
die met een weerbarstig haartje worstelt. En de
verbluffende beweging vanachter, ter begeleiding, met
de punt van een ringvinger, en daarna een pink. En laat haar
haren liggen, die al jarenlang, van toen tot heden,
in een band gevangen zijn.
En ook het goud, als het even kan.
Laat deze schitterende straal liggen
die al duizenden jaren binnen hetzelfde
duizendste valt. Tussen haar twee borstpartijen,
eens en voor al. Laat alles zo liggen,
netjes, voor mij. Verbind
alles samen in het licht.
Evenals dit heden van haar.
In de reine ochtend.