Henk van Loenen
Als ik werkelijk schilderen kon zou ik vissen verzinnen
De schilder Henk van Loenen (Hilversum, 1946) maakte als jongen van 14 de illustraties bij de verhalen van zijn jongere broer, de latere dichter René van Loenen. Naast zijn werk als tekenleraar heeft hij altijd eigen werk gemaakt. Op zoek naar een eigen stijl laveerde hij zijn hele leven tussen abstractie en figuratie, tussen een ruige penseelstreek en een fijnere. Wel kwam hij altijd weer terug bij de (vaak verinnerlijkte) mensfiguur. Henk van Loenen is een typische laatbloeier, hij gaat zijn eigen lange weg, wars van modes en trends. Hij is eigenlijk een gemankeerde dichter die bij gebrek aan woorden de scenes en personages die hij in zijn hoofd heeft dan maar op het doek zet. Voor zo lang het nog duurt. Hij maakt zijn verf op en stopt dan met schilderen, hij vindt het te moeilijk, zegt hij al jaren. Maar als zijn oker op is, koopt hij nog één keer een tube oker. En als dan zijn blauw op is... En zo moddert hij maar voort. Hij kan zich beter helemaal op de poëzie concentreren. Beelden zijn er al veel te veel. Wat zegt een beeld nog in deze tijd? Het ware is niet in de zichtbare wereld te vinden. Maar ja, hij luistert niet naar me.
Juliën Holtrigter
De dichter Juliën Holtrigter (Hilversum, 1946) is een kijker en verteller.
‘Omwegen’, zijn eerste dichtbundel, verscheen in de Mozaïek-reeks. In het gedicht ‘Blauw schilderij’ staat de regel ‘als ik werkelijk schilderen kon / zou ik vissen verzinnen’. Omdat hij wat hij in zijn hoofd had niet op het doek kreeg, begon Juliën poëzie te schrijven. Maar ook dat ging erg moeizaam. Het duurde lang voordat hij taal als verf kon gaan zien. Holtrigter is een typische laatbloeier, hij gaat zijn eigen lange weg, wars van modes en trends. Hij is eigenlijk een gemankeerde schilder die zich noodgedwongen van woorden bedient om zijn visioenen zichtbaar te maken. Inmiddels staat bij uitgeverij De Harmonie zijn vijfde dichtbundel op stapel en won hij in januari de Turing Poëzieprijs 2011, groot 10.000 euro. Met de voorschotten voor zijn dichtbundels financierde Juliën Holtrigter al jarenlang de slecht verkopende schilder Henk van Loenen, dat is waar. Maar dat is ook zeer terecht. Hij moet veel meer gaan schilderen. De stilte van het beeld, de icoon, is zo veel sprekender, zegt zoveel meer dan al die woorden. Als het om het wezenlijke gaat, schieten woorden tekort. Maar ja, dat ziet hij niet.
Henk van Loenen
www. henkvanloenen. nl
Auteursrechtelijk beschermd
