Liter. Jaargang 12

[p. 48]

René van Loenen
Gedichten

Nieuwjaarsdag

We waren jongens en we zochten
naar onontplofte resten van het oude jaar.
De nog in zwaveldamp gehulde ochtend
duurde maar kort en al vroeg in de middag
zat oma op de uitkijk.

We zochten dus met haast. Maar het was
oppassen geblazen, want onberekenbaar
zijn resten onvoltooid verleden.
Het scheelde ieder jaar een haar of
oma was gespeend van heil en zegen
de avond ingegaan.

Eenmaal geen jongens meer begrepen we:
aan eigen misère heeft oma genoeg
en ieder jaar aan eigen gevaar.

[p. 49]

Eendracht maakt macht

Wij speelden op vreemd grondgebied
als wij uit moesten bij emm.
Buiten de grenzen van bloemen en dichters
waren wij kansloos
tegen de geelhemden van over het spoor.

Het was niet de bitterzoete geur van de waterzuivering
die ons verlamde, het was de taal
die daar hing, zwaar en vijandig.

[p. 50]

Badhuis

Het zal geweest zijn in de tijd van Perry Como.
Vader rookte nog Elisabeth Bas.
Wekelijks bezochten wij het badhuis,
dat tien minuten lopen was langs het talud.
Met een handdoek onder de arm gingen wij
op weg en oefenden ons herkenningsfluitje,
terwijl we keken naar de herenhuizen
aan de overkant.

Soms regent het. Soms fluit ik dat het tijd is.
Maar niemand reageert en zelden hoort men nog
de stem van Perry Como.