Jacqueline Vorst
I'm a poet, and I know it [4]
Bob Dylan in vertaling
De man in de lange zwarte jas
Sprinkhanen tsjirpen, het water staat hoog,
de jurk aan de waslijn is al lang en hreed droog.
De ramen staan open, de homen staan krom,
achteruit leunend in een beginnende storm.
Geen afscheid, geen briefje, dat dit het dan was:
ze is weg met de man in de lange zwarte jas.
Het schijnt dat hij pas nog op straat is gezien
aan de rand van de stad, bij de danszaal misschien.
Hij keek in haar ogen en zij greep haar kans:
zijn gezicht was een masker en zij vroeg hem ten dans.
Hij klonk, of hij iets uit de Bijbel voorlas:
stof op de man in de lange zwarte jas.
Een dominee zei dat het niet makkelijk was -
het geweten is lelijk en meestal te zwak;
het is niet te vertrouwen en een matige gids
zolang jij zelf moet beslissen wat redelijk is.
Slikken gaat moeilijk, alles zit vast:
ze gaf haar hart aan de man in de lange zwarte jas.
Fouten bestaan niet, zei iemand, misschien,
dat zou waar kunnen zijn. Zo kun je het zien.
De dood en het leven, er ligt weinig meer vast:
ze is mee met de man in de lange zwarte jas.
[pagina 42]
[p. 42]
Er hangt mist bij de plas sinds de zomer begon,
in het wit van de maan ligt een boom op de grond.
Voel de kracht en de hartslag die daar buiten bestaat:
ergens ver in de nacht slaat iemand de maat.
Geen afscheid, geen briefje, ze zei nooit wat er was:
ze is weg met de man in de lange zwarte jas.
‘De man in de lange zwarte jas’ verscheen als ‘Man in the long black coat’ op de langspeelplaat Oh, mercy (1989). In Liter verschenen vanaf september 2008 vier vertalingen van liederen van Bob Dylan. Dit is de laatste bijdrage.
Auteursrechtelijk beschermd