Liter. Jaargang 12

[p. 32]

Jacqueline Vorst
I'm a poet, and I know it [3]
Bob Dylan in vertaling

Elke korrel zand

Het is tijd om op te biechten, want slechter wordt het niet:
hier sta ik, in mijn tranen. Dus hier groeit nooit iets nieuws.
Maar ergens in mij hoor ik een stem die het probeert;
die het risico wil nemen. Die de wanhoop nog trotseert.

Ik vraag me zelden af, waarom ik ooit iets deed
maar net als Kaïn deed ik iets, en zit ik daar nu mee;
in die brandende seconde zie ik pas de meesterhand,
in ieder trillend blaadje en in elke korrel zand.

Het afval van mijn feesten en het puin van vorig jaar:
mijn geweten krijgt geen lucht meer en mijn veerkracht ademt zwaar.
De zon blijft het proberen, en het licht wijst me de weg,
om het leed wat te verzachten, van de pijn en het bederf.

Soms kijk ik vol verlangen bij verleiding door het raam
en dan voel ik me geroepen, want daar kennen ze mijn naam.
Ik ga eindelijk begrijpen, nu ik hier ben aangeland
dat elke haar geteld is, net als elke korrel zand.

Ik ben langzaam rijk geworden, maar het was een lange nacht
en een vreemde hete zomer, en het winterlicht was hard;
ik heb helemaal alleen gedanst, ik ben overal geweest
en de onschuld trekt gezichten naar me, die ik dan vergeet.

Soms lijkt het een bekend geluid, het ruisen van de zee:
soms lijkt het of er iemand is, en soms ben ik alleen.
Mijn geluk ligt in de weegschaal, waar het allemaal van afhangt,
met de mus die van het dak valt. En met elke korrel zand.

‘Elke korrel zand’ verscheen als ‘Every grain of sand’ op de langspeelplaat Shot of love, in 1981.