Liter. Jaargang 12

[p. 4]

Koos van Zomeren
Dag des Heren

[I]

Elke zondag om tien voor tien
worden hier de klokken van de
Opstandingskerk geluid, heel
storend. Maar nu,

het is toch zondag, toch al
tien voor tien geweest. Wat
zou er gebeurd zijn. Koster
verkouden, vogelnesten in de
toren, het hele zaakje door de
andersgelovigen opgeblazen? Of

stel dat Christus vannacht is
teruggekeerd, dat alle rechtvaardigen
intussen ten hemel zijn opgenomen -
zou het dan zo stil zijn op straat.?

Iris, zeg ik. Misschien zijn wij de
laatste mensen op aarde.
En de hond, zegt zij. Is die er nog.?

[p. 5]

[II]

Heer,
ik bid U
laat mij leven zonder zonde
zonder nadeel voor de aarde
zonder schuld aan
medemens en dier,
help mij om
niets te willen zijn
niets te bereiken
niets te betekenen,
niet iemand anders, Heer,
neem niemand
neem mij
tot in eeuwigheid amen.

[p. 6]

[III]

Heer,
leen mij Uw oor en luister
even mee. Beethoven ja, U kent
hem wel. Pianotrio nummer 7,
vooral het adante cantabile.
Deze eenzaamheid. Deze heroverende
eenzaamheid. Geef mij

dan woorden Heer, verlos mij van
die arme haas in mij, die
eindeloze zanderij waar gister
nog een polder was
met paadjes
met sloten en weiland
bietenvelden en griendhout,
de wereld die een haas
bevatten kon. Deze vergeefsheid.
Deze betoverende vergeefsheid.
Nou, hoe zit het

helpt U mij met dit gedicht
of moet ik alles weer alleen doen.

[p. 7]

[IV]

Heer,
nu mijn woord is verstomd,
mijn adem is verdampt,
mijn as is verstrooid
(of mijn gebeente begraven,
wat wou ik ook alweer),
nu mijn teleurstellingen eerlijk
onder de kinderen zijn verdeeld
nu ik Uw bestaan niet meer ontkennen kan -

wees mij genadig Heer
of, als dat teveel gevraagd
mocht zijn, dénk nog eens aan
mij; zo'n pretje was het in Uw
schepping niet.