wijk. Deze vrouwelijke Geert Dammers, intelligent kind in een achterstandsgezin, weekt zich, na een redelijk onbezorgde jeugd, los van haar eenvoudige moeder. Na de middelbare school kan Nina op kosten van haar onbekende vader studeren en ze vertrekt voor een rechtenstudie naar ‘het noorden’. Niet lang daarna ontmoet ze Stan, met wie ze trouwt. Nina's verdriet na een miskraam is het begin van een verwijdering tussen de beide echtgenoten, die uiteindelijk resulteert in een scheiding.
Nina gaat, wanneer zij hoort dat haar moeder ernstig ziek is, op zoek naar haar wortels. Hoewel zij haar moeder niet meer kan bereiken doordat die ziek is, leidt deze poging uiteindelijk tot een indirecte hereniging. Daarmee is het motto dat Witvliet aan haar boek meegaf, ‘Gelijk in het water het aangezicht is tegen het aangezicht, alzo is des mensen hart tegen de mens’ (Spreuken 27 vers 19, Statenvertaling), te lezen als: kijk je afkomst in het gezicht, want die heeft je gemaakt tot wie je bent.
Het boek biedt een realistisch beeld van het leven in een achterbuurt van het naoorlogse Rotterdam; een maatschappij waarin de rangen en standen nog een grote rol speelden.
Witvliet bewijst met Kind van het water dat zij is gegroeid in haar schrijverschap: de structuur van de tekst is goed en het verhaal leest vlot weg. Tegelijk is de meer beknopte manier van vertellen een zwakte in het boek: verhaaltechnische aspecten lijken, in tegenstelling tot in Witvliets vorige roman, de psychologische aspecten te bepalen. Door de gewetenloze houding van Stan tegenover Nina's zwangerschap is een toenadering, in welke vorm ook, bij voorbaat uitgesloten, zodat Nina's verwerking van haar scheiding wat gemakkelijk overkomt. Stans overspel lijkt de weg te banen voor een hereniging met Nina's vroegere aanbidder - de man die eindelijk de sleutel vindt tot haar gevoelswereld. De verzoening met de lang onbekend gebleven vader en de hereniging met personen die een grote rol speelden in het leven van Nina's moeder, zijn overtuigend, maar met deze gebeurtenissen wordt naar een happy ending toegewerkt, wat de geloofwaardigheid van het verhaal niet ten goede komt. Wellicht heb ik nog niet genoeg van het leven geleerd om in een grote verzoening te geloven.
Marlies Verwoerd
Auteursrechtelijk beschermd