Liter. Jaargang 11

[p. 7]

Hilde Bosma
Gedicht

Désolée

Ik bid omdat ik een pyjama draag.
Ik knijp mijn ogen dicht. Mijn handen liggen
vrijwel symmetrisch op mijn middenrif.
Ik plaats mijn voeten strak tegen elkaar

en ik bedenk wat ik zou moeten vragen.
Ik ben een vrouw dus ik ben dubbel vies.
Ik ben niet mooi. Ik kijk niet altijd lief.
Dat van die vloek is zeker niet verjaard?

Ik draai me op mijn zij. Mijn rechterhand
wordt warm tussen mijn opgevouwen benen.
Mijn linkerhand leg ik onder mijn hoofd.

Ik wil je zo: houd ik mijn grote mond,
houd jij me vast. Voor alles is verdwenen
waarin ik met mijn vader heb geloofd.