Liter. Jaargang 10

[p. 59]

Len Borgdorff
Gedicht

Stille zaterdag

Ik schrijf je dit gedicht op stille zaterdag,
nu mij is overkomen wat gebeuren kan.
Het zal nog wel wat woelen in de wereld, maar
meer dan mijn moeders grootste pijn, meer dan een zucht
die nu en dan een vriend ontsnapt, zal ik niet zijn.
Wie weet wordt er een straat naar mij genoemd. Desnoods
verdeelt men mij, mijn lijf, tot stukjes relikwie.
Misschien maakt iemand ooit nog een portret van mij
en hangt dit jaren in een lijst die leger wordt.

Tot morgen wacht ik op wat niet gebeuren kan.
Niet eerder komt het volle leven aan het licht,
niet eerder is Maria moeder en ook maagd,
kan iemand horen dat een engel wel kan zingen.
Wanneer ik morgen opsta, blijf ik als ik ga
en zal ik negen maanden later blijven komen.