Liter. Jaargang 10

[p. 48]

Len Borgdorff
Gedichten

Vertrek

De deur die de man die daar staat
of hij loopt bij de hand houdt, die deur
is half open. Die deur is half dicht.

Het is op de foto tijd ergens voor:
de man heeft een groet aan zijn mond.
Misschien wacht hem een welkom of
gaat achter hem een afscheid schuil.

Zolang wij kijken, blijft hij lopen dat hij staat,
hangt hij maar en is hij nergens,
zolang wij de foto niet laten.

[p. 49]

Een heldere morgen

Het was een heldere morgen.
Of kun je beter zeggen is?
Het is een heldere morgen.

En dan? Zet je door was een streep
en schrijf je is daarboven
of wis je was voor is?

Liever een kras door was en daar dan boven is.

Het is een heldere morgen.
Is minder van tijd, is minder beeld
dan dat de morgen helder was.
Het blijft een heldere morgen.

Er lag een blauwe lucht paraat, er stonden
smalle scherpe vliegtuigstrepen om scheuren
naar het hemels licht te plakken. Er was
een onbetredenheid alom, een zondagmorgen
in een leeg januariweekend. Met op de auto
onder een dichtbije boom vogelpoep die vraagt
te kijken of er vogels zijn en ergens zie je wel
een meeuw, een spreeuw, een kraai.

Die morgen moest het zijn,
de open lucht, een onbeslapen bed,
het schone gladgestreken laken,
dat beeld voor wat het was, in een gedicht
dat van een morgen zingt.