Liter. Jaargang 10

[p. 50]

Ria Borkent
Gedichten

Nazaret

Hoe ik in verten witte rotsblokken als
schapen op een hellend vlak ontwaar.
Kwart over vijf. We zitten in de spits
van Nazaret. Stad op een berg in avondlicht
dat krimpt op witte huizenblokken met
schotels aircodozen ventilatiekokers.

Vade in Pace. Tweeduizend jaar geleden
deed iedereen wat goed in eigen ogen
is en dat nog steeds. Afval en zooi
in gestapelde straten, jij die beschadigd
langs een autokerkhof loopt. Weet je,
schroot botst nergens zo zacht als hier
op schoot: de bergen zullen vrede dragen.

Het snijvlak van de steengroeve is rood.

[p. 51]

Olijfberg

De kerk heeft donker glas, men moet
het lijden voelen. Zijn zweet werd tranen
bloed, de ramen schijnen paars.
Hortus Getsemani - Dominus Flevit.

De bomen zijn van zilvergrijze
droefheid, de weg gaat steil
omlaag naar de olijvenpers die
vloeiend vreemde talen zwijgen kan.

De bloei van de amandelboom
is al voorbij, er staat een scherpe wind
die alle adem afsnijdt voor een tijd.

Koop een olijventakje, zeven sjekel,
en voel de opgang naar Jeruzalem,
het stijgen naar de poorten in je benen.