Liter. Jaargang 10

[p. 48]

Jaap Zijlstra
Gedichten

Rabboeni

Het schathuis in de rots
is leeg, het leger weg,
nooit zal ik nalaten
je te missen.

Meegaand had ik gedacht:
een zon die niet ondergaat;
meer nacht is het nooit geweest,
het licht is doodgegaan.

Wat ik hoorde en blindelings zag,
verging mij, je woorden
trokken wit weg, een vermagerde
stem van pijn, een volbrachte.

Een tuin en een man
die de stilte omzet in taal,
de taal van mijn naam,
de opgaande, hij leeft.

[p. 49]

Thomas

Hij is er
omdat hij er niet is,
hij staat in de contouren
van ons gemis.

Overal waar hij sprak,
ontbreekt het aan hem,
staat hij ons voor ogen,
is hij zijn stem.

Geen brood
of wij zien hem breken,
geen wijn
of hij sterft in de beker.

En nu, mijn vingers,
nagels in zijn wonden -
mijn handen hebben getast,
warm tot op het bot,

mijn gehavende God.