Liter. Jaargang 9

[p. 16]

Hilde Bosma
Gedichten

Luchtweg

De bomen omhels ik en plat in het gras
streel ik de aarde. Uw huid te beminnen
dat zoek ik. U zoek ik hier binnen
waar u bent geschreven. Maar dit pas

gemaakt masker is stug surrogaat. Was
het een spel dat we niet mochten winnen:
de wolk en het vuur - u kent geen beginnen
of eind. Ik houd in mijn armen de tijd vast

want aaibaar of stevig bent u niet. U lijkt
werkelijk nergens op: hoe goed ik ook kijk
er is geen kruispunt van onze luchtwegen

dan dat ene dat u heeft gedacht.
Overweldig mij dan als in de nacht
een man een vrouw. God kom mij tegen.

[p. 17]

*

Het was ze nooit gelukt. Ingescheurd
en uitgezogen hoopten ze steeds weer
stof op stof, buiten adem geraakt. Meer
zat er niet in: een halve dag vulde

een popje de aarde tot die het ontgeurde
met slurpende kou. De vrouwen keerden
krom in zichzelf en hun zout verweerde
de stenen. Er was niets gebeurd.

Geef dan terug wat je niet winnen kan:
het meisje schreeuwde en baarde een man
die een borst was vol barstende kloven.

Roze kleren had hij aan. Hij droeg
de handen open. Zijn vader vroeg:
breng jij dan maar de kinderen boven.

Hilde Bosma (1971) is halfwas theoloog en corrector. Zij debuteert in Liter.