Jantien de Bruin
Portretten
Fotografe Jantien de Bruin (1971) is voornemens portretten weer een belangrijker rol te laten spelen in haar werk. In deze Liter een selectie van zeven uit de grote verscheidenheid aan portretten die zij afgelopen tien jaar maakte.
Na haar afstuderen in 1995 aan de Academie voor Fotografie te Haarlem legde De Bruin zich toe op portretfotografie in zwart-wit. Zij fotografeerde de mensen uit haar omgeving, veel vrouwen, ook vrienden, familieleden. Op een gegeven moment kwam zij erachter dat ze zocht naar wat bekend was, naar iets in die ander dat zij ook kende van haarzelf. ‘Alsof je je identiteit gemakkelijker kunt achterhalen via een ander.’
Beducht om in herhaling te vervallen, ging zij meer landschap fotograferen. Ook verwierf zij een aantal documentaire opdrachten, variërend van oude voetpaden in Twente (2004) en de voormalige zuivelfabriek in Nijeveen (2006) tot een verpleeghuis in Roemenië (1998) en de leefsituatie van verstandelijk gehandicapten in Noord-Holland (2000). Zij exposeerde onder meer in de Melkweggalerie te Amsterdam en in Galerie De Schone Kunsten te Haarlem.
De Bruin zoekt liefst zelf de mensen uit die ze portretteert. Het moeten mensen zijn naar wie ze nieuwsgierig is. ‘Ik vind het mooi als iemand eerlijk op de foto durft te staan, zich overgeeft aan het moment. Dan straalt de geportretteerde kracht en respect uit.’ August Sander (1876-1964) is haar grote voorbeeld. Diens sobere foto's van mensen van alle rangen en standen hebben een onvergelijkelijke overtuigingskracht. Zoals Sander als vertegenwoordiger van de Nieuwe Zakelijkheid alle schilderachtige effecten achterwege liet, zo mag bij Jantien de Bruin nooit de vorm of de techniek de kijker afleiden.
Tot heden werkt zij op negatief, met een 2-oog Rolleiflex of de Pentax 6x7, liefst zonder extreme lenzen, hoogstens met een lichte groothoek - de telelenzen staan achterin de kast te verstoffen. Aan natuurlijk daglicht geeft De Bruin de voorkeur, ook op een binnenlocatie. Dat zie je. [GvdH]