Liter. Jaargang 9

[p. 3]

Inge Lievaart
Biografisch

Schemeren aan het venster bij moeder op schoot

Drijvend op een stem
op geluid van zingen
naar geluk getild

zonder bang te zijn
kijken hoe het donker
aldoor zwarter wordt

drijvend op een stem
op een lied van vrede
licht van sterren zien -

dringt het donker op
is het licht verdwenen
zingt er nog een stem

[p. 4]

Een vraag als antwoord

Het was bij de wingerd
aan de hoek van het huis
waaraan de al kleurende trosjes
een zoete oogst beloofden
dat moeder mij sprak van iets bitters

dat kon toch niet dat was onrecht
eens gegeven bleef toch gegeven

maar het gekregene werd opgeëist
zou om de vrede worden afgestaan

nog voel ik na hoe mijn boze
felle verwijt verstomde
toen zij met trillende stem
een vraag die uit de bijbel kwam
als antwoord gaf:
waarom niet liever onrecht
niet liever schade lijden

een woord dat bliksemend insloeg
zaad dat onmiddellijk vrucht droeg
het verrassend besef:
met geloof kan je wat doen

[p. 5]

Het andere donkere

Een wordend mensje
omsloten door liefde
als de schaal om het ei
geen weet van daarbuiten
dan dat een nog grotere
bewaring alles omsluit

wanneer kwam het besef
van het andere donkere
van een worsteling gaande
een strijd ook om mij
en de schok: niet om mij-zo-aardig
maar om toch

de strijd was al binnen
wilde ik dat wel
liefde-niet-vanzelfsprekend

[p. 6]

Liefde om toch

Waarom geschokt
door liefde om toch
niet vanzelf om mijzelf

nog diepere schok:
in golven van strijd
al scherper herkend
het was uit trots
de liefde verbeurd

de liefde om toch
God lof! liet niet los

[p. 7]

Een stem zei: jij

Een stem zei: jij
de jij werd ik
een tegenover

in steeds opnieuw
een heen en weer

een vonk een vuur
niet meer te doven

Inge Lievaart (1917) woont in Scheveningen. Haar poëzie (zonder de liederen en haiku's) staat bijeen in Verzamelde gedichten i en ii (2000). Dit najaar verschijnt een nieuwe bundel: Tot al het harde zacht is.