Liter. Jaargang 9

[p. 22]

Mischa Andriessen
Weg nach Innen

Voor Cees

Wer den Weg nach innen fand,

Wer in glühndem Sichversenken

Je der Weisheit Kern geahnt,

Daß sein Sinn sich Gott und Welt

Nur als Bild und Gleichnis wähle:

Ihm wird jedes Tun und Denken

Zwiegespräch mit seiner eignen Seele,

Welche Welt und Gott enthält.

Hermann Hesse

[I]

In de vermoeidheid van de vloer,
het gewicht van de koffers, hun
vastberaden ordening, vermoed je
het vertrek, contouren van een kamer.
Je zet de koffers neer en opent
de deuren, de tocht ten spijt.

[II]

Als een pootjebader, spreidt je
de tenen en met de ogen nog stijf
gesloten betreed je de scheiding
tussen wat werkelijk is en wereld.
Wat je weerhoudt, in de schemer
is niet meer dan een gelijkenis.

[p. 23]

[III]

De afstand tot de tuin, de witte
kat en de blauwzilveren reiger,
tot de spiegelkleurige vijver en stilte,
die afstand is ten slotte feitelijk,
een paar stappen, een korte wandeling,
een kwestie slechts van richting.

[IV]

Je trekt je terug in het vertrek,
pakt het handvat van de koffers,
zucht en zoekt, vermoeid, de deuren,
de deuren moeten dicht, dus zet je
de zware koffers neer en offert
de zekerheid die daarbuiten eindigt.

[V]

Liefde is besef van vorm. Herkenning
Weten dat het vertrek er altijd is.
De reigers verwijderen zich,
de witte kat verdwijnt in de vijver.
Wisseling van tij, de trek naar het zuiden,
maar liefde is het blijven vasthouden

[p. 24]

[VI]

aan de terugkeer, het vertrek.
Aan de zuchtende vloer onder
het gewicht van vol beladen koffers.
De ordening van het vormeloze.
Ondanks de kou gaan de deuren open
en daar, op de scheiding, daagt het begin.

Mischa Andriessen (1970) is schrijver, dichter en vertaler. Hij studeerde in 1995 af als Amerikanist aan de Universiteit Utrecht en werkt nu bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Publiceerde onder meer in de Revisor, Deus Ex Machina, Bunker Hill, Tzum en de Poëziekrant.