Liter. Jaargang 8

[p. 42]

Lloyd Haft
Beluisteringen 4

Naar de brief aan de Romeinen

Wij vragen nog
naar weten,
wetten,
strekkingen die strikken,
vastmaken,
uitmaken.

Maar waarheid is geen wet:
zij is een wij.
Altijd wijder,
nergens hier alleen.

Waarheid maken wij niet vast.
Wij komen er benaderend,
samen
in beademend beamen.

[p. 43]

Naar Matteüs 11:12; Lucas 16:16

Lange tijd kwam vreugde
met wetten omhangen -
vóór te zeggen,
na te leven,
nauw.
Maar alle zeggen vóór
is nu vreugde -
een openvallend aan elkaar
ontvouwen.
Wij ontmoeten,
moeten niet meer.

[p. 44]

Naar handelingen 12:1-15

Lichter is het te geloven
aan een engel uit de hemel
dan dat wij hier worden.

Wij moeten nog
door muren heen: wetten,
wetens die ons hielden.

Namen die wij om ons heen
geschakeld kregen,
zaak aan oorzaak klinkend,
klaargetekend.

Vrees ze niet,
breek ze niet:
worden is geen wapen;
worden is ontwaken:
achterlaten
wat ons nooit al hield.

[p. 45]

Naar 1 Korintiërs 10:14-17

Voor Harry

Zie niet omhoog.
Hoe zou redding anders
komen dan aan ons?
Wat zal de beker heffen
zo niet onze handen?

De beker die onze handen
ronden, warmen,
heffen -
daarin wordt gewijd.

Ons lichaam dat als brood
zich brokkelt, van ons uit
breekt -
deelt,
geeft, voedt verder,
ziet op wijder leven.

[p. 46]

Naar Lucas 17:20-21, 24, 31

Niet zoals wij dachten
kwam liefde. Zij kwam
zoals wij waren:
het dak niet af,
de akker nog niet vol.

Zo viel liefde:
vanuit de hemel,
open als wij waren
toen wij werden.

[p. 47]

Naar 1 Korintiërs 15:35-55

Wij zien ons
van de doodskant van het leven:
dat stempel,
die druk.

Voelen nog niet ons echte oog
al opengaan
dat bergt in één opslaan
die werden en wie worden.

Daar
houdt niet meer de aarde
ons in, met al haar stenen:

zij beeft
want in het uur van onze vrijheid
staan zelfs de graven open -
wie kan er binnen blijven
waar het kind al buiten is?

Dat zijn wij, ter ure
dat we ons te buiten beven.

Met één stoot,
één klank gekeerd -

in vreze doorgekeerd
in onze vrede.

[p. 48]

Naar Romeinen 8:19-27

Als wij nog verwachten -
is dat vreemd?
Altijd al kwam onze adem
gemengd met gezucht,

vreemd geruis van verder
dat naast ons eerst klonk,
nader mee verliep
in ons naderen, inhalen
van wat ons eerst te groot
voorkwam
maar nader ons paste,
voor begon te stellen.

Vrees het niet, dat wijdere
drom-schommelen
dat met ons mee is
waar wij ook maar komen.

Het wil met ons mee
heten, mee
hopen,
mee met ons in het licht

waar eens het licht ons vindt.

Lloyd Haft (1946) is geboren Amerikaan, Nederlander van keuze en sinoloog in ruste. Zijn achtste bundel, De psalmen in de bewerking van Lloyd Haft (2003), werd bekroond met de Ida Gerhardtprijs. In Liter 16 (2001) verscheen een reeks epistelbewerkingen.