Liter. Jaargang 8

[p. 31]

Jaap van der Molen
Gedicht

Val

Aan de overkant wenkte een oude bekende,
tenminste dat dacht je. Je kon beter weten.

Lopen gaat ongelofelijk moeilijk,
dan maar in het geheim waden van kant
noch wal, tot alles om je heen doodstil
omhoog valt en jij daar waaiert
als een grote, rare waterplant.

Wat je wilde achterlaten, wachtte daar
in duizendvoud. Je deed wat je niet wil.

Zo vindt een hand je op de bodem, tilt
je op. Dicht bij de zon stijgt damp
uit je kleren. Je kijkt je ogen uit.

Jaap van der Molen (1958) werkt als lerarenopleider in Zwolle. Poëzie: Blindelings (1991).