Liter. Jaargang 6

[p. 15]

Harmen Wind
Gedichten

Laatste dagen

Uiteindelijk werd het zo zwaar winter dat wij
voor altijd wilden blijven waar wij waren.

Je zei: ‘Zonder later gaat niets meer
voorbij.’ Ademloos begrepen wij

elkaar waar we konden, mijn gevoelloze
vingers zwoeren trouw aan jouw waarheid

en strelend uit alle macht zag ik in
kraaien en botten een zalig nieuwjaar.

[p. 16]

Weer winter

Weer winter. Snerende vluchten in
het duister. Roeren knallen buiten de
wallen, tussen kribben kraakt de rivier.
Weer winter. Brakken wateren van opwinding.

Weer winter. Ontkleed je mijn liefste, de kamer
zindert van was, vonkt van berken, ruist van violen,
maar zachter fluistert mijn hand met jouw huid.
Weer winter. Voor de deur houden doden de wacht.

[p. 17]

Lot

Voor mij kon jij geen ander zijn.
Hooguit had ik een ander jij
genoemd, die dan op haar beurt mij -

want liefde, liefste, is een teek die wacht
en stipt op tijd zijn boomtak loslaat
voor zijn willig schaap.

Wees maar niet bang:
er kan ons niets gebeuren
dat niet zo had moeten zijn.

Harmen Wind (1945) is werkzaam aan de pabo in Doetinchem. Hij publiceerde dichtbundels in het Nederlands en het Fries. Meest recente bundels: Plaatselijke tijd (1997), Op sân (2000) en Buiten adem (2001). Roman in het Fries: De izers fan 'e frijheid (1998). Roman in het Nederlands: Het verzet (2002).