Liter. Jaargang 6

[p. 15]

Menno van der Beek
Gedichten

Wilhelm Tell

Mijn vader legt een appel op een bijbel
op mijn hoofd. Neemt zeven grote stappen
bij mij vandaan. Dit zijn geen grappen meer:
hij draait zich om en richt een pijl op mij.

‘Het kan niet anders. Dit is mijn nauwkeurigheid,’
zegt vader. ‘En het boek is voor de zekerheid.’

Een zucht. Hij zegt: ‘Ik miste je. Als je eens wist
hoe jij op jouw beurt mij zal moeten missen.’

[p. 16]

Foto: Reuters.

[p. 17]

Aanslag

Staat een piano midden in het bos,
wel klam, maar nog niet vals. Achtergelaten
door onbekenden en gezien door een soldaat, die
hier niets te zoeken heeft. Hij maakt zijn vingers los:

hij vouwt zijn handen voor zijn borst. Hij strekt
zijn armen, en een klein geluid van kraakbeen
in de gewrichten breekt als dorre takken

de stilte. De soldaat ontspant, en zakt
iets door zijn knieën. Leunt zijn bovenbeen
tegen het ding, en legt zijn vingers op de toetsen.

Hij is een krijgsmachtonderdeel. Hij moet
nog iets proberen goed te maken. Zoekt

zonder zijn vrienden naar een stemmig lied
waar alles in zit, en hij vindt het niet.

Dit is een hinderlaag. Straks valt het schot -
of dit is niets. Iets tussen hem en God.

Menno van der Beek (1967) is computerprogrammeur en dichter. Bundels: Vergezocht (1999) en Waterdicht (2002).