Liter. Jaargang 4

Christelijk literair tijdschrift

[p. 26]

Lloyd Haft
Moeder
Tien psalmbewerkingen

Naar psalm 80

Als u mij leidt -
waarom geleidt u niet?
Keer mij naar u toe: laat mij zien
dat u er bent, en ik zal zijn.
U heeft mij niet gemaakt
als anderen, die u niet nodig hebben.
Keer mij naar u toe en ik zal zijn.
U bracht mij hier als tak uit duisternis,
liet mij in de schrale noen gedijen
waar niemand u meer noemde.
Breed werd mijn schaduw,
mijn duister kon de bergen overladen,
de ceders die u spreidde bedekken.
Zo lang zag u de armen
van mijn verlangen worden.
Maar waarom liet u mij hier
in de rovende zon?
Knagenden, vruchtvreters
kwamen waar u toezag aan mij.
Keer u:
zoek niet hoog, zoek mij:
de boom die ik zou worden,
tak die naar u toe zou groeien.
Keer mij naar u toe en ik zal zijn.

[p. 27]

Naar psalm 32

Velen heten al rechtschapen hier:
wat zullen zij u wijzen?
Aan het lengen van mijn valend bot
leest u de weg die u nog gaat met mij.
Voel aan mijn zwetende schedel
de zwaarte van uw hand.
Ik heb u te vertellen:
dat u bij mij kon komen.
Ik hoop niet meer, mijn dag is kort, dan dit:
dat waar de golven nu al om mij komen
u mij zult horen,
houden,
heffen in de nacht waar u kon komen.

[p. 28]

Naar psalm 54

Houd mij nog, behoud mij:
zo zal er hier nog iemand zijn
die u wil noemen.
Heb aandacht voor mijn mond
want anders is er niemand.
Die groot als onkruid om mij heen
gedijen, zijn ontkennenden:
zij denken mij geen leven toe,
noemen u niemand.
Toch ben ik hier behouden.
Is dat ik ben, dat u er bent? Ik noem u.
Mogen hun leugens in uw waarheid,
in het niet, verdwijnen.
Ik wijk niet voor hun waan:
ik noem het goed dat u zult zijn.

[p. 29]

Naar psalm 97

De aarde is blij, als u zult zijn.
Komen de wolken mét u, toch: u komt.
Onhoorbaar meestal achter vuur en zwaard
uw naam: er is van u gehoord:
een flits is door de aarde heen gekomen.
U zou naar ons verlangen,
met hoger niet tevreden.
Naar mij zou u verlangen,
meer zou uw vreugde zijn dan al mijn vrees.
Er is een flits, een vreugde hier ontstoken:
mijn luttele lamp van dankbaarheid
om als u komt, uw donker bij te lichten.

[p. 30]

Naar psalm 145

In de dagen die ik heb
zal ik u danken:
hier en bij leven noem ik u;
u te danken zij mij
gegeven eeuwig.
Doorgenoemd, overgeloofd
zijn altijd uw daden, maar
mij is uw verborgenheid voornaam.
Groot zijn uw werken:
ook ik heet uw werk.
Wat is groter werk
dan dat een mens u zou kennen?
Dáár wordt de naam
gegeven eeuwig. Groot is uw
nabijheid, uw verborgenheid aan mij.

[p. 31]

Naar psalm 93

Is zoveel luister
niets dan kleed?
Als dit uw hulsel is -
hoe sterk moet u dan schuilen!
Sterk is ook de aarde,
eeuwig haast als u:
vanouds is hier de plaats waar u
zou kunnen komen.
Golven slaan,
razen omhoog,
raken u niet:
uw stilte
die niemand ziet, ligt hoger.
Over de golven uitziend
denk ik aan de velen
die hier al ongehoord van u getuigden.
Ook ik getuig: onwankelbaar
is uw verborgenheid.

[p. 32]

Naar psalm 96

Wat zal ik zingen
dat nieuw is voor u?
Dat uw aarde door mij is gezien!
dat ook in mijn dagen
uw heerlijkheid blijkt.
Velen die in mij waren
wilden u niet,
vreesden nog deze vreugde.
Zij waren steden,
heersers gewend,
maar verder, de hemel voorbij
bent u, in uw schoonheid verborgen.
Uw aarde, die nu ik zie,
is voorportaal:
mijn weg naar u.
In mijn beven voor u
is heel uw aarde begrepen
en achter uw aarde u.
Zo komen in mij zovelen
te weten dat u bent,
dat lucht en aarde en water er
om vreugde zijn
en velden - al uw bladeren!
Zo wordt waar ik u nader
uw wereld aan mij waar.

[p. 33]

Naar psalm 133

Zeldzaam op aarde
is ons samenzijn -
dáár is zalf die eenmaal aangebracht
de leden doet lichten voor altijd,
dauw die eens op de morgen gevallen
de berg tot de avond doet gloeien.
Eenmaal met de ziende samen
is altijd zullen zijn, in zegen.

[p. 34]

Naar psalm 131

De naam die was voordat gedachten waren
bent u in mij.
Voor ik een mond had
had ik al een moeder.
Mijn ziel die u ontmoeten zou
zal wachten, maar ik laat mijn mond
u danken, dat ik u nog noemen mag.

[p. 35]

Naar psalm 87

Waar vreugde werd, kan ik u niet verlaten.
Dáár is de rots waar ik u blijf belijden.
Latere dalen kwamen, vreemde
steden: maar ik vergeet u,
Moeder, niet. Uit u ben ik,
uit uw verheugen blijf ik hier geboren.
Schitterend mijn bron.

Maart 2001 publiceerde Liter (nr. 16) een interview met Lloyd Haft en zes nieuwe ‘epistelbewerkingen’.
Lloyd Haft (geboren 1946 te Sheboygan, Wisconsin, vs) is sinoloog aan de Universiteit Leiden. Poëzie: Ikonen bij daglicht (1982), Brandende lisdodden (1984), Slakkehuis en andere korte gedichten (1985), Wijl wij dansen (1987), Atlantis (1993), Anthropos (1996), Where Is the Body That Will Hold? (1998), Ken u in mijn klacht. Psalmbewerkingen (1998).