Liter. Jaargang 4

Christelijk literair tijdschrift

[p. 2]

Henk Knol
Gedicht

Gram

In the fury of the moment I can see the Master's hand
Bob Dylan, Every grain of sand

Roept er iemand dat ik helder schreeuwen moet en voor ik weet
of u het bent, of ik alleen mijn hoofd van binnen hoor en
wat er valt te zeggen, speelt er een klaaglied op, een ingehouden
braakbal van misbaar: verwar de spraak opnieuw, verstrooi
de koortslip die de stilte keelt; de weerpraat en de woordlust
in zijn hanig krantenkoppen, het schrapen van de hoekman en
van pluche kamerheren de stemzucht: sokpoppen die de dood
ontzinnen. Geef kaaksplijt aan zo'n strottenhoofd, wring mondzeer
in de bek van lettergrijpers en maak hun spraak tot een gebrek.
Snijd af wat zij bedacht hebben te zullen maken;

dat taal als dakgrind in de bedding van hun blaaskaak zakt.

Herschep de stilte met een rib van taal, herneem het woord, zeg:
lieve, stilte en dat zij dan geschiede. Als water uit een rots
en hoe dat water breekt op lager water en daarvan het geluid,
het sijpelen en suizen van een regen in de grote, rode oren
van een vroege zondagochtend; de hinde van een dageraad
waarop het tongwerk van een houtduif een oude tekst herneemt,
- zoals een monnik letters natrok in de holte van zijn kluis,
een kind de labialen van een plankje leest -: enerlei spraak.
Hoe nauw het luisteren naar haar steekt; als naar de tongdruk
van uw hevig zwijgen, slechts in de vaste hoop van raadsels aan mij

uitgelegd: uw luchtig weerwoord op elk onbegonnen schreeuwen.

Henk Knol (1955) is werkzaam in de jeugdhulpverlening. Poëzie: Toch maar de tuin geruimd (1990), Ander Hooglied (1994), Houdbaar stof (2000).