Liter. Jaargang 4

Christelijk literair tijdschrift

[p. 96]

Johan Hendrikx
Gedicht

Te Utrecht

Natuurlijk is er baksteen tegen opgericht: kades,
herenhuizen, kerken, - bolwerken tegen beter weten in,
want in wezen is het hier water - doodlopend - een Hades
met eigen veer, eigen Orpheus, maar zonder overdrijving -
in de grachten fietsen zonder bellen, modder, een pistool,
afgegaan voor geld of drugs, nooit voor een passiemoord,
en de bleke vissen bijten niet, blijven in de school,
bang om te verdrinken in het eerste hoge woord.

Om de stad stevig aan te meren heeft men
asfalt doen vloeien, beton opgestoken tegen de hemel -
toch ook een grossier in goedkoop effect: zie Hem
die om niet zijn bloed vergiet op elke schedel.
Kwam het elders nog uit de lucht vallen,
hier volstond een koele rekensom:
boven kantoren, klinkende consumptiehallen,
onder - afgeschreven - de wereld van de hellehond.

Dan maar liever als de dichter naar de kelder;
je zingt de schimmel uit, stijgt naar het hoofd,
haakt naar haar vissenoog boven het glas, dat helder
als van Eurydice je onvergetelheid belooft...
Maar eerder dan de stad raak jij in watersnood,
je lichaam herenhuis, met de fundering in de dood.

Johan Hendrikx (pseudoniem, 1958) debuteert in dit nummer als dichter.