Liter. Jaargang 4

Christelijk literair tijdschrift

[p. 2]

Koos Geerds
Gedichten

Jan van Goyen, landschap met twee eiken

Een, twee, genoeg te praten voor drie,
Maar de derde verdwijnt al tot de heupen,
Want schele Piet is de mooiste niet.
Ziet edoch, hoe men doorkeuvelt.

De verlorenheid van het achterland
Komt in het volle licht op deze heuvel,
Waar de bomen van Kennis en Leven
Om hun exempel zijn tentoongesteld:
't Is niet dan const wat voor de zinnen telt.

Verschiet, hoe schoon, hoe krank zijt gij.

[p. 3]

‘Landschap met twee eiken’ (1641) van Jan van Goyen (1596-1656).

[p. 4]

Adam

Distels boetseren mijn handpalmen,
dorens banen zich een weg naar mijn hart,

onmacht haalt adem tussen mijn lippen
en de jouwe, moeder van alle levenden,

zoals de taal werkt aan het verhaal
van onze onschuld, dag en nacht.

[p. 5]

Kain

Liefde is niet te dulden wrevel,
vrede uit overgave
kan niet bestaan.

Handen willen toeëigenen,
ontwerpen, kneden,
het leem verslaan.

Het hart wil vrij zijn
om te minnen en te laten,
om te doden en te gaan.

Koos Geerds (1948) publiceerde dichtbundels, kinderboeken en een kleine roman. Meest recente dichtbundels: Gods Element (1996) en Staphorst (1998).