Liter. Jaargang 3

Christelijk literair tijdschrift

[p. 43]

Harmen Wind
Gedichten

Verstandhouding

Ze keek mij aan en vroeg waaraan ik dacht.
Ik dacht aan zeeklei, vrij diep al, maar zei:
‘Aan stekelbaarsjes.’ Want er was een slootje
boven mij. Zij at een appel. Ze was blij,

omdat ze aan haar eerste liefde dacht;
kousnetje, oevergras, zondag in mei.
Ze voelde zich gelukkig, want dat waren wij.

[p. 44]

Daad

Weer najaar. Alles gaat zijn gang.
Je merkt dat wat je doet alleen nog
wachten is, onafgebroken, dag en nacht.
Waarop je wacht, wacht je maar af.

Denk je eens in: je groef een klein portaal,
daarna een lange gang en dan een kamer
in de tuin. Je groef totdat het zich gewonnen
gaf: je groef een graf voor een giraf.

Het is niet meer dan denken wat je doet en
toch - door wat je denkt te maken weet je
weer waarop je wacht: el serafe, de liefelijke,
dood genoeg om te bewaren.

Harmen Wind (1945) is werkzaam aan de pabo in Doetinchem. Hij publiceerde dichtbundels in het Nederlands en het Fries. Meest recente bundels: Plaatselijke tijd (1997) en Op sân (2000). Roman in het Fries: De izers fan 'e frijheid (1998). In het begin van 2001 verschijnt zijn dichtbundel Buiten adem.