Liter. Jaargang 3

Christelijk literair tijdschrift

[p. 68]

Bernhard van Loon
Gedichten

De leegte van november

Ik had de plaats kunnen ontruimen
en jou toelaten tussen de gordijnen.
Altijd ergens anders, nooit de plaats
waar je staat. Of je bent al weer weg.

Zo houden we contact, want zo zijn we wel:
schimmig, op de tast, want het is al flink
november in mijn hoofd. Je bladerkroon
werd afval, iets wat je niet gelooft.

[p. 69]

Bergrug

Voor de voet van stilgelegde stenen
hebben we ten slotte onze tent
opgeslagen. Oren kwamen we tekort

om het geheim van het water op te sporen
in haar schoot. Iedere morgen
legde de lucht heel licht de hand

op haar zere rug. Tegen de avond
witte wolken rond haar heupen. We weten
niet, wat er 's nachts is gebeurd.

Bernhard van Loon (1953) is docent in het mbo. Poëzie: Voor wie klein begint (1987); Raken aan de grens (1994).