Liter. Jaargang 3

Christelijk literair tijdschrift

[p. 39]

Koos Geerds
Gedichten
Staphorst [toegift]

*

In het dorp stond op de toren een haan,
Dat was de haan der luchten,
Der goede en der kwade,
Die hij van verre zag.

Dit merkten de boeren op en riepen:
‘De haan draait zijn kam naar het westen’
En ze wisten dat het ging regenen,
Of: ‘Hij zet zich schrap naar het oosten’;
Dan viel droogte in of bittere kou.
Zo bepaalde de haan het ritme
Van de stervelingen beneden.

Deze haan was geduchter dan alle hanen,
Want niet verwekt maar gesmeed
En blinkend van bladgoud.

[p. 40]

De melkbussenrijder

Zes dagen in de week haalde de melkbussenrijder
De melk op langs de dijk.
In de zomer tweemaal per dag vanwege de warmte,
's Winters eenmaal.

Je hoorde hem vanuit de verte komen:
De klap waarmee een volle bus vanuit de berm
Geplaatst werd op het ijzeren dek,
De bons van een lege bus tegen de aarde.

De melkbussenrijder sloeg de maat van het gemengd bedrijf,
Welluidender dan trom en bekkens van de fanfare.
Zonder hem was het dorp een zee zonder getijden.
Zolang hij reed zou alles blijven zoals het was,
Tot aan de laatste bazuin.

[p. 41]

Brood

Voor de boeren was een echt brood
Een witbrood met zwartgeblakerde korst.
Een bleekscheet van een brood werd geweigerd,
Want dat was in onvoldoende mate door het vuur gegaan.

Bij het begin van de maaltijd
Klemde de boer of de boerin het brood
Onder de linkerarm tegen het lijf en sneed
De boterhammen voor de familie af.
Daarna at men zwijgend.

Dit brood was gebakken van het graan
Dat zijn wasdom ontving uit de nietige korrel,
De koe gaf boter, kaas en melk,
Het ei kwam van de kip, het rookvlees
Van de schoorsteen en het varken.

Hierbij betaamde het een mens
Een kapittel uit de Schrift te lezen,
Zijn Schepper ootmoedig te danken
En stil te wezen.

[p. 42]

*

Toen het aardgas werd gebracht
In lange diepe sleuven door het dorp,
Baden de vromen dat het oude vuur
Niet doven mocht.

En daar was brand, maar zonder
Takkenbos. En het werd avond
En het werd morgen en de hanen
Kraaiden erop los.

Koos Geerds (1948) publiceerde een kleine roman, twee kinderboeken en zeven dichtbundels, waarvan Staphorst (1998) de meest recente is.