Liter. Jaargang 2

Christelijk literair tijdschrift

[p. 53]

Jaap van der Molen
Gedichten

Mooi geweest

Al zo ver weg in jezelf. Je kijkt
alsof je weet wat je bent vergeten.
Elke nacht verduisteren met de dingen
zoveel geluiden, woorden, herinneringen.

Er zijn mensen. Ze praten, raken aan.
Je weet het weer, maar het komt niet
over je lippen. Even later of eerder
schuilt in de gordijnen de leegte weer.

In het gras, het warme gras van de zomer
lag je en alles bestond zoals het was.
Maar dat was in de dagen van genade,
van sterke handen en ogen vol dromen.

De wereld wordt zo droog om je heen;
die vervloekte zon blijft maar branden
in je hoofd. In je ogen waait zand
en je tong voelt als een gloeiende steen.

Je verliest jezelf, er is geen houden aan.
Blijf maar liggen, het is mooi geweest.
Met leven in je hart en dood voor ogen
wacht je op een zomer met kniehoog gras.

[p. 54]

11 mei, 13.22 uur

Het licht weeft leugens in mijn oogopslag.
Onder de hemel op het fietspad tussen
H. en D. nadert wind mee een vrouw.

Zij draagt een witte jurk zonder mouwen.
Voor haar ogen waait een lichte haarlok
die zij teruglegt met vertrouwd gebaar.

Eenmaal droegen wij op onze schouders
zwijgend haar naam naar een grijze steen.
Onder onze voeten knarste het gemis.

Nu is zij hier en gaat voorbij, vreemde
speling van zon, wind en mijn blinde hart.

Jaap van der Molen (1958) is leraar Nederlands te Meppel. Hij publiceerde de gedichtenbundel Blindelings, 1991 (met tekeningen van Jan Bos).