Liter. Jaargang 2

Christelijk literair tijdschrift

[p. 15]

Julien Holtrigter
Gedichten

De verloren vader

Al die vaders waren vrolijke
marionetten. Zij haalden hun hart op,

pompten de moed van de wanhoop erin
en sprongen blind de loopgraven uit.

Door het geruis klinkt de stem van
mijn vader, ver weg: - Breng mij naar huis,

hier hoor ik niet meer, hoor ik de klokken
niet meer, hoe ze slaan.

Ze bliezen de kathedraal open dansten tot
diep in de nacht op het gruis van de ruiten.

De stem, grijs gedraaid, breng ik thuis.
Ik sluit de deur af en luister.

[p. 16]

Einde

Wat bleef, ten slotte, alleen maar
verlangen,
we wilden erheen, door het gat in de tijd,

naar de oude tuinen door muren omsloten
waar de hovenieren
- scharnierende vlerken hun schouderbladen -
de aarde opmaken

en regent
een regen van dalende zaden
met veel vernuft uitgerust voor het werk,
geavanceerde gewaden van pluimen en pluis,

zo dat het feest kon beginnen,
het grote herrijzen.

[p. 17]

Droom 061098

Als dan ten slotte iedereen rondrijdt
(of instapt of uitstapt), op gouden
hakken flaneert langs de zee,
de gefleste, getemde, de leeggeviste,
dan zal de Messias er plotseling zijn.
Waarheid verschijnt als een vloed
uit de drooggevallen rivier.

Julien Holtrigter (1946, pseudoniem) publiceerde gedichten in o.a. De Tweede Ronde, Bloknoot en Maatstaf.