Liter. Jaargang 1

Christelijk literair tijdschrift

[p. 59]

Kees Hermis
Gedichten

Tussen de wijzers

Het stormt. Het huis kromt zijn rug.
De woonkamer is de kajuit van een schip.
Een glas wijn komt tot bloei op de tafel.
Wij liggen in bed en varen naar morgen.

Rivieren prevelen januarigebeden.
Rietganzen maken zich op voor de vlucht.
Onder een brug verliest iemand zijn schaduw.
In de stad hangt de geur van de winter.

Omdat het smaakt naar onrust en
vreemde soldaten, zijn deuren en
ramen behoedzaam gesloten, is
het nieuws van een dag verbrand in de haard.

Ergens lezen bomen het voorjaar,
steekt een mens zijn kaarsen aan,
breekt een oorlog uit,
kust de zee het land.

[p. 60]

Mutatie

Het hout ligt stil
Twee mensen op het
ijs. De lucht krimpt

in de verte weg
Uit de bevroren grond
breken woorden als

afstand, nadering, huid
Een man proeft de tong
van een vrouw

Kees Hermis (pseudoniem van C.H.H. Wisse, 1941) woont in Oisterwijk en maakt houtsculpturen en poëzie. Poëzie: Vrijgesproken (1977), De gebroken albatros (1979), Stroomafwaarts (1981), Frontlijn (1982), Een vorm van leven (1984), Van aardse zijde (1984), Het schot voorbij (1987), Zonder omzien (1991), De dood weersproken (1995). Poëtisch proza: Weerbarstig landschap (1992).