Liter. Jaargang 1

Christelijk literair tijdschrift

[p. 69]

Machteld Teekens
Gedichten

Avondmaal

In onze kerk
lag God uitgeteld
en ingeteerd
tot kleine hapjes breekverbond
op tafel.

Wie aten:
de mannen van de harde vuist
nadat ze dichters en zieners
verjaagd hadden.

Mijn moeder at nooit,
zij die vele schuren jaarlijks vulde
met koren, en vele monden voedde
nam het Heil niet in de mond.

Mijn vader schoof zachtjes aan,
een ongeziene, ongehoorde gast,
hij aten bracht daarna zijn
nieuwe lichaam bij ons in de bank.

[p. 70]

Daar zijn ze

Daar zijn ze: mijn bruindoorgroefde
ooms. Stijf de handen die mij
worden toegestoken: is mijn hand wel op tijd?

- Tantes zijn zeker met hand en
borsten aai: ik toon mijn
babyzoet beamen. -

Zal ik ooit de wereld zien die zij
's ochtends betreden en 's avonds vuil
verlaten - de wereld die nu weggewassen
is tot vlak onder de huid?

Zal ik zo trouw de asfaltweg afgaan,
zo veilig een haven zijn, zo bruin
voor kind en poes en huis en tuin
en auto?

Zal ik? Nee, mijn hand ging
te laat, te laag omhoog.

Machteld Teekens (1959) woont in Rotterdam. Als beeldend kunstenaar exposeert ze vooral boekobjecten. Ze studeerde pedagogiek in Utrecht en beeldende kunsten in Utrecht en Warschau. Ze debuteert nu als dichter in Liter.