Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 30

[p. 171]

‘Hoe verzint-ie het toch allemaal?’
Jacques Vriens

In de voorstelling ‘Hoe verzint-ie het toch allemaal?’ vertelde ik hoe ik schrijver werd. Ik vertelde over toneel dat ik speelde in mijn jeugd in het hotel van mijn ouders, en over mijn onderwijstijd en wat ik zoal meemaakte als meester (en hoe dat in mijn boeken terecht kwam).

Ik ging dieper in op het thema ‘echtscheiding’, omdat ik daar vaak mee geconfronteerd werd als meester. Ik kon er niet omheen om ook iets te zeggen over de scheiding van mijn éigen ouders. Dat het zo moeilijk was om te kiezen omdat je diep in je hart evenveel van je vader als je moeder houdt. Voor kinderen van nu is dat vaak ook heel herkenbaar. Met dit lied kreeg ik de zaal muisstil

Echtscheidingslied

Ik zou mezelf het liefste
doormidden willen snijden
maar daar wordt een scheiding
wel erg bloederig van.
Want ik blijf het allerliefst
't allerliefst bij jullie beiden
maar jullie roepen steeds
dat dát écht niet kan.

Als jullie nou eens wachten,
het duurt niet meer zo lang,
tot ik groot genoeg ben
en het huis uit ga.
Want 'k weet wat nu gebeurt,
mijn tas staat al in de gang,

[p. 172]

 

de ene week bij moe

 

en de andere bij pa.

 

 

 

Maar dan ook niet stom doen

 

als ik kom logeren.

 

Niet zeuren over elkaar

 

tegenover mij.

Je vader maakte troep in huis, en liet heel vaak scheten.
Je moeder kon niet koken, het was niet om te vreten
Je vader speelde steeds de baas zat altijd maar te zappen
Je moeder kon't niet laten, met de buurman aan te pappen
Je vader peutert in zijn neus, zat veel te lang in bad
Je moeder gaf te veel uit, had in haar hand een gat
Je vader is een grote zak, ik wens hem in z'n graf
Je moeder is een valse heks, gelukkig ben ik van d'r af.

Maar dan ook niet stom doen
als ik kom logeren.
Niet zeuren over elkaar
tegenover mij.
dan wil ik beloven
dat ik zál proberen
te blijven houden
van jullie allebei.