Ontdaan en ontroerd
André Sollie
Daar loop ik dan. Blij en bang tegelijk. Een beetje rillerig op weg naar de deftige salons waar vanmiddag de Kinder-en Jeugdboekenprijzen zullen worden uitgereikt.
Eerst was er dat voorzichtige telefoontje: ‘U krijgt de Boekenpauw voor uw tekeningen bij Bart Moeyaerts boek De brief die Rosie vond.’ En of ik het nog stil wou houden.
Maar wat bleek: Bart won zelf een Boekenwelp voor zijn mooie verhaal. Die dubbele euforie hebben we dus stiekem en schaamteloos met
elkaar gedeeld. Over de telefoon. En met zachte stemmen.
De brief die Rosie vond. Een vierkant kleinood waarin het op de laatste spannende pagina's bijna terloops en als vanzelfsprekend over een ontluikende homoseksuele relatie blijkt te gaan. Helemaal op Barts eigen, suggestieve manier. Subtiel én verrassend.
Hier is het. In de inkomhal ontmoet ik een paar juryleden die geheimzinnig glimlachen en er verder wijselijk het zwijgen toe doen. Net als ikzelf. Handig.
Maar dan zie ik Bart. Met een grote bos witte rozen in zijn armen. Zouden de Welpen al aan de beurt zijn geweest? Stom dat ik dat heb gemist.
‘Neenee,’ zegt Bart. ‘Ik ben hier maar net.’
‘En deze zijn voor jou.’
Hij geeft me een zoen en stopt me het prachtige boeket toe.
Auteursrechtelijk beschermd