Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 26

[p. 5]

[Literatuur zonder leeftijd - nummer 87, voorjaar 2012]

#Blij-van

‘(...) artikel voor Literatuur zonder leeftijd is verstuurd!’ Zomaar een tweet die voorbij kwam tussen velen. Maar eentje die mij uiteraard meteen opviel en die ik niet onbeantwoord kon laten. Op mijn reactie kwam vervolgens deze tweet terug: ‘Dankjewel! Ik vind het een grote eer en geweldig om te doen (...)’

Was getekend Marloes Schrijvers. Haar bijdrage kunt u in het voorliggende nummer lezen. Ik durf het briefgeheim hier te verbreken niet alleen omdat dat toch een anachronisme is in Twittertijden - tweets zijn brieven aan de ganse goegemeente zogezegd - maar vooral omdat de woorden zo hoopgevend zijn. Er komen steeds weer nieuwe generaties jeugdliteratuuronderzoekers en -critici die het een eer vinden voor ons blad te schrijven.

En Schrijvers is niet de enige. In dit nummer hebben we diverse bijdragen van jong talent. Van studenten zoals Marloes Schrijvers en Ruth Hoogendam die de nieuwe master Jeugdliteratuur in Tilburg volgen en die graag hun opgedane kennis willen beproeven in een uitgebreide boekbespreking, onder meer van de onlangs met de Woutertje Pieterse Prijs bekroonde dichtbundel Driedelig paard. Maar ook van studenten en afgestudeerden die in ons blad een podium vinden om hun bachelor- of masterthesis te verwerken tot een artikel. Zo schrijft Wendela de Raat over rolpatronen in Schoolidyllen, neemt Stefanie Boonen het meisjesboekenmeisje tijdens de Tweede Wereldoorlog onder de loep en verkent Dietha Koster de beeldvorming van allochtonen in recente jeugdboeken.

Blij zijn we ook met twee bijdragen van twee ervaren rotten in het vak of beter gezegd twee gelauwerde auteurs. Hoewel hun lezingen online ook al circuleren, voelen we het aan onze stand als vakblad verplicht deze belangrijke stemmen in het (jeugd)literaire debat ook te boekstaven.

Allereerst de lezing die Edward van de Vendel uitsprak bij de uitreiking van de al genoemde Woutertje Pieterse Prijs aan Ted van Lieshout op

[p. 6]

1 maart. Onder de titel ‘Is hier iemand bi?’ presenteerde Van de Vendel een dilemma voor jeugdboekenschrijvers: schrijf je dat ene prachtige, grensverleggende boek dat door veertien jonge fijnproevers wordt gelezen of doe je water bij de wijn en mik je op vierduizend lezers? Van de Vendel kiest voor bi: mik zowel op literatuur als op populariteit, en vooral gloedvol.

Drie dagen eerder en een slordige vijftig kilometer zuidelijker gaf Bart Moeyaert aan de Radboud Universiteit de Kellendonk Lezing 2012. Nijmeegse insiders repten over de mooiste Kellendonklezing ooit en dat wil wat zeggen voor een lezing die sinds 1992 jaarlijks plaatsvindt. ‘Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed,’ citeerde Moeyaert uit eigen werk in de lezing. Om het vervolgens te hebben over engagement en de moed om genuanceerd te zijn en te durven erkennen dat mensen fouten mogen maken. Hij vertaalt dat ook naar schrijvers: de schrijver, ‘ook de kinderboekenschrijver’, moeten met zijn werk zowel omhelsen als verontrusten, ‘juist omdat hij de grenzen van zijn schaamte verkent, aan de lezer niet alleen de gekende, vertrouwde wereld laat zien, maar ook een onbekende, soms zelfs gevreesde of onaangename wereld.’

Gloedvol, genuanceerd en geëngageerd. En vooral er zijn. Daar is zeker moed voor nodig. Als hoofdredacteur van een klein vakblad als Literatuur zonder leeftijd voel ik me aangesproken door deze woorden.

Zo'n eerbetoon via Twitter, daar word ik dus #blij-van. Moedig voorwaarts dus aan de start van weer een nieuwe jaargang. Want jeugdliteratuur en jeugdliteraire kritiek en onderzoek verdienen een podium waar je ruimer mag denken dan 140 tekens. Wat niet wil zeggen dat we niet ook graag digitaal met u communiceren. Bijvoorbeeld via @literatuurzl op Twitter.

Bea Ros