En zo dwaalden we door werelden die we nog niet kenden, of wel al kenden maar waarmee we hernieuwd kennis maakten, en uiteindelijk, na langdurige beraadslagingen, waarbij we stukken voorlazen, argumenten heroverwogen, zo af en toen boos bromden omdat we een verhaal te gezocht vonden, of te rommelig geschreven, of ook omdat we vonden dat het boek typografisch onder de maat bleef - en dat was bijna altijd - namen we een beslissing.
We schrokken bijna van het moment. Je kon een speld horen vallen. En toen we de beslissing hadden genomen was er blijdschap en grote tevredenheid. We vielen alle vier voor hetzelfde boek. Een puur verhaal waarin de kwaliteiten die we zo graag willen zien in een kinderboek op een wonderlijke manier samenkomen. Een boek dat de jonge lezer serieus neemt en dat nooit meer vergeten zal worden.
Het boek zou kunnen beginnen onder een blauwe hemel. Of in een land waar de zon fel schijnt. Of met een vogel die zich rrt nestelt in een krullenbol. Of met de woorden: er was eens... Dat zou allemaal kunnen. Maar het zou ook kunnen beginnen met de beschrijving van een weg, waar weinig mensen gebruik van maken. Er loopt wel eens iemand de ene kant en ook wel eens iemand precies de andere kant op. Zo zou het boek dat de Woutertje Pieterse Prijs heeft gewonnen kunnen beginnen. Ik zeg niet dat het zo begint... maar het kan.
Het winnende boek vertelt dus een puur verhaal. Het gaat over vriendschap en verbondenheid. Het is een bijna klassiek schoolverhaal waarin groepen tegenover elkaar staan, waarin een eerste liefde ontluikt, maar het is vooral een zoektocht naar identiteit. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Bij wie hoor ik?
Het verhaal is gecomponeerd als een symfonie. De woorden kunnen kabbelen als golven, of brullen als de branding. Er zijn momenten van stilte en er zijn momenten van storm. Verteld in een taal die sober is en kaal, maar zo effectief, zo direct en vooral zo...vanuit het kind geschreven. Niet dat kinderen zo spreken als in dit boek, maar het is wel de taal die ze begrijpen, het zijn wel hun gevoelens.
De verschillende tijdsmomenten van het verhaal zijn bepalend voor de structuur. Twee kinderen kijken terug op een schooljaar dat ze zich hun leven lang zullen blijven herinneren. Wat ze hebben meegemaakt heeft een onuitwisbare indruk op ze gemaakt. De ontmoeting die er is geweest vergeten ze nooit meer. Ze willen die ook niet meer vergeten.
Het boek heeft een geheimzinnige, maar ook intieme sfeer. Je maakt als lezer even deel uit van een gemeenschap in een uithoek van ons land. Ergens aan zee.
Er zijn drie hoofdpersonen die je bijna kunt aanraken, zo goed en overtuigend zijn ze beschreven. Eén ervan is nieuw in de gemeenschap. Je ervaart de
Auteursrechtelijk beschermd
