(Prometheus, 2001). Ze probeert haar ca. 17-18-jarige leerlingen voor de klassieke literatuur te enthousiasmeren, wat soms lukt door moderne expressievormen erbij te betrekken. Ter voorbereiding op het theaterbezoek liet ze de leerlingen de Medea-bewerking van Ed Franck lezen (Averbode, 1999), waarmee ze hun nieuwsgierigheid naar de toneelbewerking wilde prikkelen. In het artikel licht ze toe waarom Lanoyes bewerking niet overtuigde, hoewel zij en haar leerlingen getroffen werden door diens taal: ‘Lanoyes dialogen zijn levensecht, en soms ontroerend mooi...’. De verwachtingen van de leerlingen waren gevormd door Francks interpretatie van het verhaal. Lanoye voldeed niet aan deze verwachtingen. De Brabander besluit met de opmerking: ‘Misschien kunnen we alleen blijven luisteren naar die eeuwige verhalen, en samen zoeken naar één, of meerdere of geen antwoord op de vraag of Medea nu goed was of slecht, of verdriet alle middelen heiligt, en of mannen en vrouwen, ouders en kinderen überhaupt wel (lang en gelukkig) kunnen samenleven.’
In hetzelfde nummer van Leesidee vinden we een bespreking van de verfilming van Minoes, naar het bekende verhaal van Annie M.G. Schmidt over de dame die zich erg kats gedraagt (blz. 39-40) en de aankondiging van verfilmingen die ons nog te wachten staan (blz. 40-42): Pettson & Findus de katonaut, een nieuwe film over de oude Pettson en zijn kat Findus, gemaakt naar de boeken van Sven Nordqvist; Tsatsiki 2, naar de boeken over de gelijknamige hoofdfiguur van Moni Nilsson-Brännström. Niet op een bestaand jeugdboek gebaseerd maar veelbelovend is de film Mirakel, een ‘cultklassieker’ van Scandinavische bodem: ‘Een maffe musical, boordevol camp en kitsch, maar zo swingend als een geroutineerd mambo-orkest...’. Genoemd worden onder meer nog Tom & Thomas, Het dagboek van Anne Frank (‘een omstreden poging om dit klassieke verhaal in tekenfilmvorm te gieten’), en Emiel en de detectives (naar Erich Kästner). De aankondigingen gelden voor Vlaanderen, maar genoemde films zullen ongetwijfeld ook in de Nederlandse bioscopen te zien zijn.
Tot slot leverde Vanessa Joosen een korte bijdrage in dit nummer van Leesidee over de toekenning van de Children's Laureate van het Verenigd koninkrijk aan Anne Fine (blz. 33). Fine is daarmee de tweede winnaar van de prijs die in het leven is geroepen door Michael Morpurgo en Ted Hughes en die wordt gesteund door de boekenketen Waterstone's. Quentin Blake mocht zich als eerste de winnaar noemen van deze prijs, waarmee beoogd wordt de discussie aan te zwengelen over de rol van jeugdliteratuur in de Britse samenleving. Zie ook: www.childrenslaureate.org en www.annefine.co.uk.