Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 13



[achterplat]
Schrikkeltok en tuiteltok De schrikkeltok heeft het heel zwaar; hij schrikkelt eens in de vier jaar, maar tussendoor is 't streng verboden. En zolang hij niet schrikkelen mag, tuitelt hij stiekem om de andere dag. Anders is 't niet vol te houden. Maar tuitelen is slechts toegestaan aan de tuiteltok (en wel de haan). Helaas gaat dat soms dus verkeerd: ‘Dat is nu al de tweede keer,’ schreeuwde de tuiteltok ontdaan, ‘dat ik je tuitelend zie staan! Een schrikkeltok moet schrikkelen en mag niet nodeloos prikkelen met onbevoegd getuitel! Snap je dat?’ ‘Ja,’ zei de schrikkeltok geschrokken. ‘Het spijt me, 't zijn mijn nieuwe sokken. Ik tuitelde van puur plezier...’ ‘Het zal wel,’ zei de tuiteltok, ‘maar als ik het nog één keer hoor geef ik het aan de politie door!’ Piet Meeuse