Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 12

[p. 87]

De honingpotten
Columnistische bespiegelingen
Henri van Daele

Als bescheiden BeeVee (Bekende Vlaming) ben ik ernstig van plan een beeveetje (besloten vennootschap) op te zetten.

Een beeveetje is het einde. Het is een soort afsplitsing van je persoon en gaat terug op een voortplantingstechniek die nu nog steeds door lagere diersoorten gehanteerd wordt. Door splitsing wordt één pantoffeldiertje twee pantoffeldiertjes. Van sex is hierbij geen sprake, wat jammer is voor het pantoffeldiertje, of zou het juist lekker rustig zijn, zonder libido?

In een beeveetje kan je iets onderbrengen.

Een activiteit, onroerend goed, de royalties van een bestseller - ik noem maar een paar zijstraten. En dat is handig, zoals ik hierna wil aantonen.

In 1993 was ik het, na twintig jaar kantoorarbeid, roerend met mijn werkgever eens dat onze wegen zich beter konden scheiden. Het was toch altijd al een soort tegenstrijdigheid geweest - een baan én daarbij nog (flink wat) boeken schrijven.

Zo'n man denkt al gauw bij ieder griepje dat je een daedline moet halen en collega's vermoeden dat je al die boeken stiekum zit bijeen te schrijven op de tekstverwerker van de zaak.

Ik vestigde me dus als zelfstandig auteur, mét een mooie uitstapregeling.

Nu is een behoorlijke boterham verdienen met het schrijven van boeken geen voor de hand liggende zaak. Het is in de meeste gevallen sappelen. Hoort u mij klagen? Nee, u hoort mij niet klagen!

[p. 88]

Het is heerlijk om je eigen baas te zijn. Als je 's morgens van de trap naar beneden komt, ben je op je werk. Je luistert op de radio met enig sadistisch genoegen naar al die files waar je 's morgens in stond. En als je verkiest om de hele dag in je pyjama te zitten schrijven, is er geen mens die daar wat van zegt, behalve de postbode, die in het begin telkens vroeg of ik soms ziek was.

Dus u hoort mij niet klagen. Maar vaak is de spoeling dun. Voor wie de spoeling dun is, is er nog altijd de overheid.

Zowel Nederland als de Vlaamse Gemeenschap hebben voor sappelende auteurs een hele mooie bijkomende regeling. In Brussel en in Amsterdam staan een aantal honingpotten en daar mag je ààn zitten. Gesteld dat je inkomen niet boven een bepaalde grens komt. In België is dat 1.250.000 frank (zo'n 30.000 EURO dus).

Er zijn meer full-time auteurs dan u denkt die nòòit dat bedrag halen. Ik ook niet. Dus gaat er ieder jaar een briefje naar het Fonds voor de Letteren in de Huddestraat te Amsterdam én naar de Vlaamse Gemeenschap. Er moet een verslagje bij. Wat je in het voorbije jaar hebt uitgespookt en wat je voor het volgende jaar van plan bent. Gaat al jaren goed. Geen centje pijn. Ik mag naderen tot de honingpotten en krijg een beurs.

Alleen, de heren die de honingpotten beheren, willen ieder jaar een kopie van je belastingaanslag.

Dat is hun goed recht. De honing moet rechtvaardig verdeeld worden en wie zelf zijn tuin vol met bijenkorven heeft staan, moet zijn hand niet ophouden.

Voor een goed begrip van de zaak: allèèn je eigen inkomen als auteur wordt in beschouwing genomen. Je kan gerust getrouwd zijn met een chirurge die een vorstelijk inkomen toucheert, rondrijden in een rode Ferrari die je van je vader hebt gekregen om in alle comfort schoollezingen te houden, een optrekje in Zuid-Frankrijk gebruiken van je maîtresse omdat je alleen dààr kunt schrijven - dat doet allemaal niks terzake, want het staat niet op je belastingaanslag.

Ik vind dit een ernstige lacune in de reglementering van de subsidiëring. Vooral omdat een uitstapregeling (een spaarpotje van twintig jaar werken, zeg maar) wél op die belastingaanslag voorkomt.

Ik heb hierover gecorrespondeerd met de heren die de ho-

[p. 89]

ningpotten beheren. Ze zijn niet te vermurwen en zwaaien met het reglement. Formeel hebben ze gelijk.

Maar ik krijg dit jaar niks en volgend jaar valt het maar af te wachten.

Mocht u op de volgende Boekenbeurs twee pantoffeldiertjes tegenkomen die erg op mij lijken, twijfel niet. Ik ben het - samen en toch apart. En geheel conform het reglement. Wie van ons tweeën uw boek moet signeren, mag u zelf kiezen.