|
Duin, Lieke van |
129. |
Alsof je in trance bent. Wat Gerda Havertong vertelde. |
|
1994 (32) 11-13 |
|
|
Ervaringen van de Surinaamse vertelster Gerda Havertong met haar Surinaams en Nederlands luisterpubliek bij het vertellen van Anansi-verhalen. Er worden voorbeelden gegeven van een moderne aanpassing van klassieke Anansi-verhalen om te laten zien dat de verhalen van alle tijden zijn. |
|
130. |
De revival van het vertellen, enkele vragen. - omgekeerde ontwikkelingshulp? - behoefte aan het onherhaalbare? - voorbode van een ont-letterde samenleving? |
|
1994 (32) 5-9 |
|
|
Van Duin vraagt zich af of je het vertellen, dat weer helemaal in is, kunt zien als omgekeerde ontwikkelingshulp - het begon bij de migranten uit niet-westerse culturen -, als behoefte aan het onherhaalbare, ambachtelijke, persoonlijke, dat televisie en film niet kunnen geven, of als voorbode van een ont-letterde samenleving, waarin beeld en geluid de overhand krijgen over het schrift. |
|
131. |
Hoe Kwaku Ananse met zijn tijd meeging en toch zichzelf bleef. Over functieveranderingen van de Anansi-verhalen door migratie. |
|
1994 (32) 15-36 |
|
|
Aan de hand van diverse voorbeelden worden de van oorsprong Ghanese Anansi-verhalen op hun wereldreis - tot in West-Europa - gevolgd. Het blijkt dat de verhalen zich steeds vernieuwen en dat de onsterfelijke Anansi mensen van alle tijden en plaatsen iets te zeggen heeft. |