Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 10

[achterplat]

[Toen Annemie een acht.voor haar opstel had gekregen]

Toen Annemie een acht voor haar opstel had gekregen
liet zuster Marie-martien het aan moeder lezen.
Ze zei: We hadden haar een tien willen geven,
maar u weet hoe kinderen zijn.
Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Dus heeft moeder het met een glimlach van trots
onder de lakens in de linnenkast verstopt.
Annemie mocht er niets van weten,
anders werd ze trots.
Ze lag een keer in bed te huilen,
omdat ze voor haar verjaardag geen lakschoentjes zou krijgen.
LAKSCHOENTJES!
Wat kunnen die nou schelen!
Ik zei: Voor de prijs van een paar lakschoentjes zonder veters
kan de hele familie maandenlang biefstuk eten.
Hou dus maar op met simmen anders vertel ik niet
verder aan het verhaal.
Ze luisterde niet. Nou dan maar niet.
Volgens moeder leed ze aan stil verdriet.
Wat in haar hartje staat kan niemand lezen, zei ze.
Helaas mag ik haar niet laten weten,
dat ze voor haar opstel
eigenlijk een tien heeft gekregen.

Margriet Heymans