Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 8

[p. 54]

Illustratie van Tom Eyzenbach uit Koning Gilgamesj

[p. 55]

Koning Gilgamesj
Hans Hagen

Mijn boek Koning Gilgamesj^1., een bewerking van het eeuwenoude Gilgamesj-epos, heb ik samen met de muzikant Erik Karsemeier omgezet in een vertelling in woord en klank. Net zoals in het boek heb ik ook bij de vertelling geprobeerd om de stijl en de taal van het overgeleverde verhaal te volgen. De herhaling van tekstgedeelten, waardoor er ritme in de tekst komt en die ook een soort eindeloosheid suggereert, heb ik waar mogelijk gehandhaafd.

Erik en ik reizen langs scholen, bibliotheken en theaters. Erik bespeelt traditionele instrumenten van Aziatische en Indiaanse oorsprong en allerlei percussie-instrumenten. Hij ondersteunt tekstgedeeltes met zijn muziek en hij zingt en verklankt een aantal scènes alleen.

Onze ervaring is dat de ochtend de minst geschikte tijd is om het verhaal te vertellen. Aan het eind van de middag of in de avond is er meer rust en oor bij het publiek.

Het Gilgamesj-epos is een groots verhaal, vol hartstocht en dramatiek. Al vijfduizend jaar is het doorverteld en overgeschreven omdat het de kern van het leven raakt: een man gaat op zoek naar de zin van het bestaan en probeert invloed te krijgen op zijn lot. Liefde, haat, vriendschap, meedogenloosheid, hartstocht, jaloezie, grootheidswaan, onbezorgdheid en angst - alles overkomt Gilgamesj en ieder herkent zich in hem. Het herkennen van die emoties biedt de luisteraar de mogelijkheid om in het verhaal te verdwijnen, om zich te laten meenemen door woorden en klanken, om samen met die koning de meest ongelooflijke avonturen te doorleven.

1. Hans Hagen. Koning Gilgamesj. Met illustraties van Tom Eyzenbach. 2e druk. Amsterdam, Van Goor, 1994.

[p. 56]

[p. 57]

Ik ben een verteller en geen acteur, maar ik merk dat ik de tekst soms extra aandik. In sommige situaties, bij een bepaald publiek kan dat handig zijn om de aandacht te (her)(ver)overen, maar ik heb het gevoel dat ik dan te veel doe, een rol ga spelen, terwijl dit verhaal naar mijn idee sober gebracht hoort te worden. Af en toe onderbreek ik de vertelling om op reacties van het publiek in te kunnen gaan (die momenten liggen niet vast) en soms, wanneer de spanningsboog te groot is voor het publiek, kort ik de vertelling in.

Mijn liefde voor dit verhaal en het plezier dat Erik en ik erin vinden om samen rond te reizen, hebben geleid tot deze vertelling. We merken dat veel mensen het niet meer gewend zijn om naar een verhaal te luisteren, dat ze in het begin over een grens geholpen moeten worden. Maar wanneer dat gebeurt, wanneer zij zich overgeven aan de sfeer en de avonturen van Koning Gilgamesj ontstaat er de ruimte om samen iets te ervaren. Daarbij is het niet van belang of iemand het verhaal later kan navertellen. Na de eerste try out schreef Sarah: ... Bij een boek maak je een eigen voorstelling en bij deze opvoering ook. Het verhaal zal ik wel niet onthouden, maar ik heb er een nieuw mooi gevoel bij.