Hemelvaart
Tecla Hobby
Het wachten duurt wel lang. Zou dit de normale gang van zaken zijn? Ik weet het niet. Misschien is er een oponthoud daarboven. Of zijn er vandaag teveel mensen die wachten op, ja op wat?
Ik kijk naar de mensen om mij heen. Er wordt niet veel gesproken. Een al wat oudere man, ik schat hem een jaar of vijfenvijftig, kijkt zwijgend voor zich uit. Twee jonge vrouwen fluisteren met elkaar en kijken ernstig en een oude oma lacht wat in zichzelf. Er zijn ook een paar kinderen, alleen. Ze zijn er wel erg vroeg bij.
Velen zijn mij voorgegaan en nu is het dan mijn beurt, samen met deze mensen. Ik ben wat nerveus, weet niet wat komen gaat. Toevallig eigenlijk dat ik nu moet gaan, op hemelvaartsdag.
Jezus Christus maakte op deze dag ook zijn reis. Hij was een heilige, kind van God, en ging direct door naar de hemel. Zeker, ik heb een goed leven geleid en voor al mijn zonden heb ik vergiffenis gevraagd. Maar direct naar de hemel ... ik weet het niet.
Hoe zou het er daarboven uit zien? Is het er donker of licht? Vliegen er ook vogels? En word je niet verbrand door de zon? Kun je er wel ademhalen? In ieder geval moet de reis er heen heel indrukwekkend zijn, heb ik gehoord.
Het is zo ver. Eindelijk! Ik voel een trilling door mijn lichaam gaan. Spieren spannen zich krampachtig samen. Automatisch grijp ik naar het kruisje dat aan een ketting om mijn hals hangt. Dat helpt meestal in angstige situaties als deze.
Terug kan ik niet meer. Ik heb al afscheid genomen van mijn vrienden en mijn ouders. Mijn moeder stond daar met rood behuilde ogen en ik had erg met haar te doen. Mijn vader probeerde haar te troosten. Nee, terug kan ik niet meer en ik ben bang voor wat komen gaat. Over mijn angst heb ik het vorige week nog met de pastoor van onze kerk gehad. Hij zei mij dat het allemaal wel goed zou gaan, dat ik me geen zorgen hoefde te maken. In ieder geval zou hij voor mij bidden.
Auteursrechtelijk beschermd