Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 7

[p. 5]

‘Alles woelt hier om verandering’
Anton Korteweg

In een even verheugend als verbijsterend groten getale bent U op dit lustrum-symposium van de Jan Campertstichting afgekomen. Hoewel wij, het Landelijk Platform Kinder- en Jeugdliteratuur en de Jan Campertstichting, blij zijn met de grote opkomst, plaatst die ons wèl voor enige logistieke problemen. U hebt dat al gemerkt, en we hebben U er ook tijdig voor gewaarschuwd. Ik wil er nogmaals uw begrip voor vragen dat wij alleen diegenen die zich de laatste paar dagen nog meenden te kunnen aanmelden, hebben teleurgesteld, en dat we ervoor gekozen hebben zoveel mogelijk mensen kennis te laten nemen van al het belangwekkends dat deze dag te bieden heeft. Dat houdt in, dat niet iedereen alles van aangezicht tot aangezicht kan meemaken. Maar de monitors zijn niet helemaal een donkere spiegel, en misschien vormt U met z'n allen wel één grote familie. Daarvan hebben de leden erg veel voor elkaar over. Dus misschien bieden de geprivilegeerden in de aula in de pauze of tijdens de lunch de kijkers in de foyer wel aan van stoel te ruilen. Het kan toch niet zo zijn dat generositeit van een dergelijk kaliber alleen maar in kinderboeken voorkomt. De kinderboekenwereld is niet bang voor improvisatie en gunt elkaar het licht in de ogen, heb ik geleerd uit het verslag van Toin Duijx van het symposium Jeugdboekenschrijvers van eind juni. We zullen zien.

Ik heet U, hoe dan ook, namens het Landelijk Platfoirm en de Jan Campertstichting, graag van harte welkom op deze bijeenkomst. Ik verwacht er veel van en zal U ook uitleggen waarom. Omdat er, om met de schrijver van Woutertje Pieterse te spreken, zij het dat hij die uitspraak in een ander boek gedaan heeft, de laatste jaren wat omgaat in de wereld, of misschien beter: het wereldje, van de kinder- en jeugdliteratuur. Het gonst er bepaald. En misschien staan er ook nog wel grote dingen te gebeu-

[p. 6]

ren. Er is al veel, maar niet genoeg.

Primeur is er, om maar een zijstraat te noemen, en is er gelukkig nog steeds. En De hele Bibelebontse berg, en Anne de Vries' baanbrekende dissertatie Wat heten goede kinderboeken?, en Joke Linders' biografie van An Rutgers van der Loeff. Meer en meer worden er tentoonstellingen als die over Annie M.G. Schmidt (Letterkundig Museum) of het fonds van Becht (UB Amsterdam) georganiseerd. De Stichting Kinderboek Cultuurbezit van Toos Zaal-Zuurveen beheert bijna 50.000 kinder- en jeugdboeken en is uitgegroeid tot een bibliothee, museum en studie- en informatiecentrum. Dan is er vorig jaar, aldus Trouw van 8 oktober, ‘in een hok van vier bij zes Boekie Boekie geboren, het eerste literatuurmuseum voor kinderen’. Het tweede eerste dus, na Winsum, want ere wie ere toekomt. Een Annie M.G. Schmidt-huis voor kinderen is in de maak, begrijp ik uit Het Parool van vorige week maandag. De plannen zijn in een vergevorderd stadium, WVC betaalt de aanloopkosten. Het zou in Voorburg moeten komen, maar dat hapt niet snel toe, dus ‘de kans is groot dat Voorburg achter het net zal vissen’, want diverse andere gemeenten hebben ook belangstelling getoond. Om bij Annie M.G. Schmidt te blijven, over wie wij na Ischa Meyers' interview van j.l. dinsdag overigens wel voldoende zijn ingelicht: in het najaar van 1993 zal in 120 theaters in de Europese Gemeenschap een Europese Voorleesdag plaatsvinden, waarop haar verhaal Vreemde Juffrouw Bok voor het voetlicht zal worden gebracht. Wij kunnen dan delen in ‘de warmte van het voorlezen, maar dan collectief in het theater met zijn magie’. Wie weet.

Dan zijn er, zoals U wellicht weet, nog de plannen van het Letterkundig Museum om vanaf eind 1994, als het 40 jaar bestaat, de kinder- en jeugdliteratuur volledig te integreren in de lopende activiteiten en die te beschouwen als echte literatuur, zogezegd. Het is ons vaste voornemen - en we worden er door WVC ook, zij het onvoldoende, voor gesubsidieerd - om dan op een jeugdig publiek, tussen 8 en 13, gerichte permanente tentoonstelling op het gebied van kinder- en jeugdliteratuur inge-

[p. 7]

richt te hebben. En op volle kracht handschriften, illustraties en andersoortige documenten van jeugdboekenschrijvers te gaan verwerven, conserveren. Ik neem ten minste aan dat we ze dankzij de activiteiten van de Sectie Kind en Media van de RU Leiden, die alles op dat terrein in kaart brengt, te pakken zullen weten te krijgen. Niet in de laatste plaats zijn er dan nog plannen om in de Amsterdamse Waag een Museum van het Kinderboek te huisvesten. De tegenhanger van het Haagse Museum van het Boek, maar dan met een op kinderen gericht activiteitencentrum rond taal en cultuur.

De één wil dit, de ander dat, en alles woelt hier om verandering. Dat kan niet anders dan een boeiend en vruchtbaar symposium opleveren.