Krille, werkelijk centraal staat Jan. De handeling in Robinson wordt niet door Robinson bepaald, maar door Daniël. Krille noch Robinson hebben vat op de gebeurtenissen om hen heen, zij zitten beiden in dezelfde positie als de lezer; ze registreren en moeten de stukjes van de legpuzzel zelf bij elkaar zoeken.
Walter in Rooie is een bewuste verteller, niet echt een alwetende, hij vertelt het verhaal, waarbij zijn hele klas belicht wordt, achteraf vanuit de positie van de volwassene. Deze gekozen vertelpositie verleidt Willem van Toorn tot het schrijven van enkele passages, waarin de verklaring gevonden kan worden voor wat dit boek tot een typische jeugdroman maakt.
Van Toorn komt vaak tussen de lezer en het verhaal instaan. Een paar voorbeelden: ‘Ik heb geloof ik Linda nog niet voor je beschreven, en vindt dat ook behoorlijk moeilijk.’ (p.39); ‘Misschien moet ik je nog iets vertellen van dat systeem van Mol dat geen systeem was’ (p.47) en: ‘Zo. Nu wil ik het eens over mijzelf hebben. Over al die types in mijn klas heb ik je van alles verteld, maar van mij weet je nog niks.’ (p.55).
Zó, denkt Willem van Toorn, richt je je tot de jeugd en daarmee heeft hij zelf dit publiek uitgekozen. Het is wel de vraag, of een lezerspubliek van dertien jaar en ouder op deze manier aangesproken wenst te worden.
Rooie is een prachtig verhaal, maar de schrijfhouding van Willem van Toorn maakt het nu niet direct tot een boek waar twijfel over kan bestaan: het is geschreven voor de jeugd en uiteraard kunnen volwassenen er genoegen aan beleven.
Ingewikkelder ligt het antwoord bij de andere twee. Wanneer Robinson niet in 1976 was verschenen, maar nu, dan was het vast als jeugdliterair werk uitgegeven. Het is door de auteur beslist niet naar jongeren toe geschreven, maar het verhaal heeft veel in zich dat het bij uitstek geschikt maakt voor jongeren. Hoofdpersoon is iemand, die op de rand staat van volwassenheid en zich moet schikken in een verhuizing, die niet zelf gewenst en bedacht is. In alle opzichten wordt van Robinson verwacht en geëist dat zij zich aanpast. Dan is daar opeens een rebel, die lak heeft aan alles en iedereen en die haar hele wereld op zijn kop zet, ingrijpender dan Robinson zelf in de gaten heeft.