[Nummer 2]
Redactioneel
De Frankrijk-paradox: heel Nederland zet zijn tent op aan Dordogne of Ardèche en geniet van stokbrood, zon en sauvignon, maar Fransen moeten we niet, hun kranten lezen we niet, hun films zien we niet (behalve Amélie), hun cultuur kennen we niet. Wie in Nederland meer dan toeristische informatie zoekt, is aangewezen op de uithoeken van boekhandels, die ene zender op de kabel, een enkele goed gesorteerde kiosk én internet. De Franse literatuur bestaat niet meer in Nederland - alleen incidenteel dringt er iets door. Zo gaan die dingen, kun je zeggen. Maar het Frans is de taal van een buurland, en van alle buitenlanden komen we er het meest. En voor wie in literatuur is geïnteresseerd: Frankrijk heeft een van de mooiste literaire magazines die ik ken: Magazine Littéraire. Ik moet naar België of het Spui in Amsterdam om het te kopen.
Alsof alles in één klap moet worden goedgemaakt is er nu Gare du Nord, Frankrijk centraal in de boekenweek. Vertalingen van oude en nieuwe Franse literatuur, alsmede gemakkelijke flutboekjes én gedegen studies over Frankrijk. Tijdens de boekenweek heeft Marianne de steun van Literatuur niet nodig. Wij richten ons op een ander land met rood, wit en blauw in de vlag. Tenslotte zal Nederland (‘Hollandsch Spoor’ als thema?) niet gauw als thema worden gekozen. Andere landen kunnen die aandacht voorlopig ook wel vergeten, vermoed ik. Geen boekenweek dus over ‘Vlaamse reuzen’. Daarom pleit ik opnieuw, zoals ik ook vorig jaar deed (zie daar voor verdere toelichting), voor een Vlaamse schrijver van het boekenweekgeschenk. Het wordt eens tijd.
Johan Oosterman
Auteursrechtelijk beschermd